Ο ΚΥΚΛΩΠΑΣ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ

Και σαν συνέχεια του προηγούμενου ποστ μου μεταφέρω εδώ το σχόλιο του Κ. Πρετεντέρη που ξεσηκώνω από την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ.

ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙΟΤΙ εδώ και τρεις µέρες το εθνικό µας ρεπερτόριο έχει ελαφρώς τροποποιηθεί. Σύµφωνα µε την τελευταία εκδοχή, πρωταγωνιστούµε πλέον στη «νέα Οδύσσεια». Κι αυτό παρ’ όλο που έως προσφάτως είχα την εντύπωση ότι παίζαµε τη «νέα Ιλιάδα» όπου αντιπαλεύαµε τους κερδοσκόπους της Τροίας και της οικουµένης.ΠΡΟΦΑΝΩΣ,Η αλλαγή έργου δεν είναι το χειρότερο που µπορεί να µας συµβεί, ιδίως όταν η προσφυγή στο νέο ρεπερτόριο ήταν περίπου αναγκαστική. Αυτό που µε προβληµατίζει περισσότερο είναι η υπόθεση. Και ιδίως η διαφαινόµενη βεβαιότητα ότι µαζί µας πάνω στο πλοίο θα ταξιδεύει και ο Κύκλωπας.

ΑΚΟΥΩΑΠΟ πολλές πλευρές δυο πράγµατα: ΠΡΩΤΟΝ,ΟΤΙ εµείς οι ίδιοι φέρουµε την ευθύνη αυτών που µας συµβαίνουν - πολύ σωστό. Τα παράπονα στον καθρέφτη.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ,ΟΤΙ δεν πρέπει να δαιµονοποιούµε το ΔΝΤ. ΟΜΟΛΟΓΩΟΤΙ αυτή η εκστρατεία ωραιοποίησης του ΔΝΤ µε έχει εκπλήξει. Οχι επειδή δεν ανταποκρίνεται στην πραγµατικότητα - αυτό θα το δούµε και θα το κρίνουµε στην πράξη. Αλλά επειδή δηµιουργεί µια πολύ βασική απορία: αν το ΔΝΤ είναι αυτός ο φιλεύσπλα γχνος και ακριβοδίκαιος οργανισµός που µας περιγράφουν τόσοι έγκριτοι δηµοσιογράφοι και αναλυτές, γιατί δεν τρέχουν όλες οι χώρες να προσφύγουν στο ΔΝΤ και το αντιµετωπίζουν ως λύση έσχατης ανάγκης;

ΑΝ,ΔΗΛΑΔΗ, το ΔΝΤ ήταν η αυτονόητη και καλοδεχούµενη λύση στο πρόβληµά µας γιατί δεν προσφύγαµε σε αυτήν από την αρχή, τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο, και περιµέναµε να µας γονατίσουν πρώτα τα επιτόκια των κερδοσκόπων;

ΜΕΑΛΛΑ λόγια, αν το ΔΝΤ είναι µια χαρά, γιατί προσπαθήσαµε τόσο πολύ να το αποφύγουµε;

ΔΙΟΤΙΕΓΩ δεν έχω καµία αντίρρηση να δεχτώ τη δυσκολία της κατάστασης και την απουσία ουσιαστικής εναλλακτικής λύσης. Αλλά όχι και να καλωσορίζουµε τον Κύκλωπα στο πλοίο µε πανηγύρια και ξεφωνητά ενθουσιασµού. Ούτε να κοροϊδεύουµε τον κόσµο ότι «εντάξει µωρέ, δεν τρέχει και τίποτα!». Τρέχει και πολύ µάλιστα.

ΚΙΑΥΤΗ είναι η ουσιαστική διαφωνία µου µε τους οργανοπαίκτες και τους πανηγυρτζήδες. Ενας λαός µπορεί να αντέξει πολλές Οδύσσειες όταν έχει σαφή αντίληψη των πραγµάτων και απόλυτη επίγνωση της πραγµατικότητας, όταν ξέρει σαφώς τι θα του συµβεί και τι πρέπει να περιµένει. Κανένας λαός, όµως, δεν αντέχει την κοροϊδία.

ΓΙΑΠΟΛΛΟΥΣ λόγους αλλά και για έναν εξαιρετικά σηµαντικό. ΕΠΕΙΔΗΣΤΗΝ πολιτική η ωραιοποίηση των καταστάσεων έχει κοντά ποδάρια. Αργά ή γρήγορα, η πραγµατικότητα παίρνει πάντα το πάνω χέρι.

ΚΑΙΓΙ’ αυτό, το ταξίδι προς την Ιθάκη µπορεί να αποδειχτεί έτσι ή αλλιώς. Αλλά δεν µπορεί να κάνεις ότι δεν βλέπεις τον Κύκλωπα στο κατάστρωµα.