Παρασκευή, Ιανουαρίου 02, 2015

Οι 5 πιο ακραίοι τρόποι που εφευρέθηκαν για την αποτροπή της σεξουαλικής επαφής και απόλαυσης


Huffington post
Το σεξ, ιστορικά δεν αποτέλεσε μόνο ένα μεγάλο ταμπού αλλά επί μακρόν χαρακτηρίστηκε ως κάτι βρώμικο, ανήθικο, απαγορευμένο- με εξαίρεση όταν έχει στόχο την αναπαραγωγή του είδους. Κοιτώντας μάλιστα πίσω στο χρόνο θα συναντήσουμε και συγκεκριμένους τρόπους και μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν...με μοναδικό στόχο την αποτροπή της ερωτικής συνεύρεσης.
Η ιστοσελίδα www.craked.com μάλιστα εντόπισε πέντε τέτοιες διαδεδομένες μεθόδους- κάποιες εκ των οποίων ιδιαίτερα ακραίες. Αυτό όμως που ξαφνιάζει είναι πως κάποιες από αυτές έχουν καταφέρει να “επιβιώσουν” μέχρι και τις μέρες μας, με διαφορετικούς βέβαια τρόπους- και όχι μόνο σε χώρες που χαρακτηρίζουμε υπανάπτυκτες. 
1.Ζώνες αγνότητας και για την αποτροπή σεξουαλικής παρενόχλησης στη δουλειά
Λίγο πολύ γνωστή...Μια ζώνη, ειδικά φτιαγμένη να εφαρμόζεται γύρω από τη μέση και να μπλοκάρει την «πρόσβαση» στα ιδιαίτερα σημεία μιας γυναίκας. Έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πλέον υπερβολικά βοηθήματα για την αποτροπή της σεξουαλικής πράξης. Συχνά βέβαια έχει παρουσιαστεί ως ένα καλαίσθητο αξεσουάρ που οικειοθελώς φορούσαν τρυφερές και τυφλά αφοσιωμένες στο σύζυγό τους γυναίκες ενώ τον περίμεναν να γυρίσει από τις Σταυροφορίες. Στην πραγματικότητα όμως η ζώνη αγνότητας είναι κάτι αρκετά τρομακτικό. 
chastity belt
Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι πως αρχικά φοριόταν από άνδρες ως μέτρο αυτοάμυνας των πολεμιστών κατά τη διάρκεια της μάχης. Ο όρος «ζώνη αγνότητας» χρησιμοποιήθηκε τον Μεσαίωνα και κυρίως κατά την περίοδο των Σταυροφοριών αλλά μόνο μεταφορικά και παραπέμποντας στους όρκους πίστης μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας. 
Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση ζώνης αγνότητας, με το περιεχόμενο που τις αποδίδουμε μέχρι και τις μέρες μας, απαντάται στη Φλωρεντία το 1405. Ουσιαστικά όμως η χρήση της ξεκίνησε ευρύτερα περί τον 18ο αιώνα και επεκτάθηκε μέχρι το 1930. Συνήθως τοποθετούνταν σε κορίτσια στην ηλικία της εφηβείας προκειμένου να εξασφαλιστεί η...παρθενία τους μέχρι το γάμο ενώ η τοποθέτηση της ζώνης απέτρεπε και τον αυνανισμό. Ζώνες αγνότητας όμως “φορέθηκαν” αρκετά και στην Αγγλία του 19ου αιώνα ως μέσο αποτροπής σεξουαλικής παρενόχλησης των γυναικών στο χώρο εργασίας. 
2.Απόδειξη παρθενίας και οι ευφάνταστοι μέθοδοι των εξεταστών
Η ιστορία μας δίδαξε πως η παρθενία είναι κάτι το πολύτιμο και η αντίληψη αυτή έχει τις ρίζες της ακόμη και σε αρχαίους πολιτισμούς όταν οι κάτοικοι χωριών προσπαθούν να τους εξευμενίσουν τους Θεούς με την προσφορά άσπιλων και αμόλυντων νεαρών γυναικών. Η αγνότητα της γυναίκας ήταν επίσης ένα εισιτήριο για την επίτευξη ενός καλύτερου προξενείου, την εξασφάλιση προίκας κα. Μόνο όμως η υπόσχεση πως η μέλλουσα σύζυγος δεν έχει επιδοθεί σε σεξουαλικές περιπτύξεις δεν ήταν φυσικά αρκετή. Έπρεπε να υπάρχουν αποδείξεις. Βασικό κριτήριο ήταν η ύπαρξη παρθενικού υμένα. 
chastity painting
Η επίδειξη του ματωμένου σεντονιού μετά τη πρώτη νύχτα του γάμου ήταν κάτι ευρέως διαδεδομένο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές ακόμη χώρες. 
Ένας ακόμη τρόπος απόδειξης της αγνότητας της συζύγου, στον οποίο είχαν καταφύγει κυρίως στην Αφρική, ήταν οι...δοκιμαστές παρθενίας. Αυτοί αναλάμβαναν εξετάσουν τις υποψήφιες νύφες και να αποφανθούν. Εάν περνούσαν το τεστ οι οικογένειές τους έπαιρναν περισσότερα χρήματα από τον μέλλοντα γαμπρό. Μερικές φορές η εξέταση γινόταν με την ψηλάφηση του παρθενικού υμένα, με ορατό τον κίνδυνο ατυχημάτων ενώ άλλοι εξεταστές κατέφευγαν στην...παρακολούθηση της ροής των ούρων των κοριτσιών! 
Βέβαια, μια από τις παλαιότερες ιστορίες που αφορούν τέστ παρθενίας είναι αυτή που αφορά την υποτιθέμενη εφεύρεση ενός ροφήματος, το οποίο ζάλιζε όλες τις γυναίκες που δεν ήταν παρθένες...
3.Φίμωση για τους άνδρες προς αποφυγή κάθε σεξουαλικής πράξης
Πρακτικά καλύπτεται το επάνω μέρος του ανδρικού μορίου με ράμματα ή με ένα μεταλλικό δαχτυλίδι και έτσι αποτρέπεται τόσο η σεξουαλική πράξη όσο και ο αυνανισμός. Από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν αυτή τη μέθοδο στους σκλάβους τους, ήταν οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι προκειμένου να τους αναγκάσουν να είναι επικεντρωμένοι στην εργασία τους. Εξάλλου με αυτή τη μέθοδο, ακόμη και ένας ελάχιστος ερεθισμός πονούσε τόσο πολύ που ακόμη και η σκέψη ήταν αποθαρρυντική. 
Η μέθοδος αυτή όμως, όπως υποστηρίζουν κάποιες πηγές, “πέρασε” και σε άλλες δραστηριότητες καθώς κυρίως στην Αρχαία Ελλάδα το γυμνό ήταν μέρος πχ των αθλημάτων και των εικαστικών τεχνών αλλά θεωρούνταν κακόγουστα τα ανδρικά μόρια το επάνω μέρος των οποίων ήταν ευμεγέθη ή πεταχτά. 
ancient greek sculpture
Πολύ αργότερα και συγκεκριμένα περί τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, ο αυνανισμός θεωρήθηκε σύμπτωμα ψυχικής και πνευματικής οδύνης ή και διαταραχής. Έτσι ένας Ουαλός παθολόγος ονόματι David Yellowlees σκέφτηκε να ανοίξει ένα ιατρείο όπου θα εφάρμοζε στους “ασθενείς” τη συγκεκριμένη επέμβαση προκειμένου να αναγκαστούν να σταματήσουν κάθε προσπάθεια σεξουαλικής αυτοϊκανοποίησης. Το περίεργο βέβαια ήταν πως την πόρτα του ιατρείου του, πέρασαν αρκετοί εθελοντές. 
4.Κουτσομπολιό και δημόσια διαπόμπευση...κλασσικές αξίες
Όταν κάποιοι επιθυμούν να σταματήσουν τους άλλους να επιδίδονται σε μια- τουλάχιστον για εκείνους- επαίσχυντη δραστηριότητα υπάρχουν ακόμη δύο τρόποι: ή να τους ενθαρρύνουν να...μπουν στον ίσιο δρόμο ή να επιδιώξουν τη δημόσια διαπόμπευση τους αφού προκαλεί το δυσάρεστο συναίσθημα της ντροπής. 
Εάν για παράδειγμα οι πάντες γύρω μας γνώριζαν ανά πάσα ώρα και στιγμή πότε κάνουμε σεξ ή προσφέρουμε σεξουαλική ικανοποίηση στον εαυτό σας τότε μάλλον ή δεν θα βγαίναμε από το σπίτι λόγω ντροπής ή θα σταματούσαμε μία και δια παντός κάθε...δραστηριότητα προκειμένου να σταματήσουν τα κακεντρεχή σχόλια. Όλα αυτά βέβαια στην περίπτωση που μας απασχολεί τί λένε διάφοροι κουτσομπόληδες που έχουν στόχο της ζωής τους να κάνυον τους πάντες το ίδιο δυστυχείς με τους ίδιους! 
Το “Άλικο Γράμμα” αν και είναι ένα μυθιστόρημα, εστιάζει ακριβώς σε αυτή τη μέθοδο αποθάρρυνσης και αποτροπής των ανθρώπων από το να ικανοποιούν συναισθηματικές αλλά και σωματικές ανάγκες τους, πάντα στο πλαίσιο μιας ακραία πουριτανικής κοινωνίας. 
scarlet letter
Στο βιβλίο του Ναθάνιελ Χώθορν η πρωταγωνίστρια αναγκάζεται να κυκλοφορεί με ένα κόκκινο “Α” ραμμένο πάνω σε όλα τα ρούχα της, στιγματίζοντας την ως μοιχαλίδα. Στην πραγματικότητα, αυτή η τιμωρία έγινε νόμος στην πουριτανική κοινωνία το 1694 αντικαθιστώντας ουσιαστικά την πρότερη παράδοση του δημόσιου μαστιγώματος ή της ποινής του θανάτου. Σήμερα το "Α" μπορεί να μην επιβάλλεται ως αξεσουάρ, αλλά η κοινωνία μας έχει τον τρόπο της να το "φοράει" σε όσους στοχοποιεί με άλλους τρόπους. 
Στις μέρες μας επίσης είναι ευρέως διαδεδομένα τα “δαχτυλίδια αποχής” - από το σεξ- ως ένας τρόπος δημόσιας δήλωσης της απόφασης κάποιου ή κάποιας να διατηρήσει την παρθενία τους μέχρι το γάμο. Το δαχτυλίδι μάλιστα φοριέται στο ίδιο δάχτυλο με αυτό που φοριέται η βέρα. Μια τέτοια επιλογή βέβαια μπορεί να φαντάζει ακίνδυνη, εντάσσεται όμως και αυτή στην ίδια λογική που “θέλει” την κοινωνία να γνωρίζει ποιος κάνει τί όταν κλείνει την πόρτα της κρεβατοκάμαράς του. 
5.Ευνουχισμός, όταν όλες οι άλλες μέθοδοι έχουν αποτύχει
Όταν λοιπόν έχουν δοκιμαστεί όλες οι άλλες μέθοδοι αποτροπής κάθε σεξουαλικής δραστηριότητας, το μόνο που μένει είναι ο ευνουχισμός. 
Τα πρώτα θύματα αυτής της μεθόδου ήταν μοναχοί, οι οποίοι μάλιστα προχώρουσαν στην αφαίρεση όρχεων οικειοθελώς προκειμένου να διατηρήσουν την αγνότητά τους και να εξαγνιστούν από μιαρές σκέψεις και πράξεις όπως το σεξ και ο αυνανισμός. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως ο ευνουχισμός ήταν τρόπος τιμωρίας ενώ λάμβανε και τη μορφή βασανιστηρίου όταν κατ' επιλογή η διαδικασία απομάκρυνσης των όρχεων γινόταν με αργό και περισσότερο απ' ότι συνήθως, επώδυνο τρόπο. 
colbrett
Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση ευνουχισμού βέβαια παραμένει αυτή του Boston Corbett ο οποίος έζησε στα μέσα του 19ου αιώνα. Ήταν ένας αναγεννημένος χριστιανός ο οποίος απεχθανόταν τον πρότερο βίο του και κυρίως την...αγάπη του για τις ιερόδουλες. Προκειμένου να υπερνικήσει αυτή την αδυναμία του, απομακρύνθηκε από την μεγαλούπολη όπου ζούσε, αυτο-μαστιγονόταν, προσπάθησε να επιβάλει τη θέλησή του στο σώμα του αλλά...δεν τα κατάφερνε. Έτσι αποφάσισε πως μπορούσε να ζήσει χωρίς τους όρχεις του και τους έκοψε με ένα ψαλίδι. 
Το αλλόκοτο της υπόθεση όμως δεν σταματά εδώ...ο Corbett στη συνέχεια πήγε στην εκκλησία, προσευχήθηκε, έκανε μια βόλτα, πήγε για δείπνο και μόνο μετά απο αρκετές ώρες σκέφτηκε να επισκεφθεί και το γιατρό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: