Σάββατο, Ιουνίου 29, 2013

Lomineishvili,Maia 2335 vs. Qin,Kanying 2375 and white plays to win


Lomineishvili,Maia 2335
vs.
Qin,Kanying 2375

1998,  [Click:5th World Uni-ch (women)] - Round 5,  Rotterdam NED,  ECO [Click: A16]

English opening

1.Nf3 Nf6 2.c4 g6 3.Nc3 d5 4.cxd5 Nxd55.Qa4+ Bd7 6.Qh4 Bc6 7.Qd4 f6 8.e3Bg7 9.Be2 e5 10.Qc4 Qd6 11.O-O Nd712.d4 f5 13.a4 e4 14.Nd2 a5 15.Nb5Bxb5 16.Qxb5 O-O 17.Nc4 Qe6 18.Bd2c6 19.Qb3 b6 20.f3 exf3 21.Bxf3 N7f622.Rac1 Ne4 23.Kh1 Kh8 24.Bxe4 fxe425.Qc2 Bh6 26.Rce1 Rxf1+ 27.Rxf1 Rf828.Rxf8+ Bxf8 29.Ne5 Bb4 30.Bxb4 Qf531.Kg1 axb4 32.Qf2 Ne7 33.g4 Qxf2+34.Kxf2 h6 35.Nf7+ Kg7 36.Nd6 Kf637.Nxe4+ Ke6 38.Ke2 Kd5 39.Kd3 c540.Nd2 cxd4 41.exd4 Nc6 42.Nc4 Nxd443.Nxb6+ Kc5 44.Nd7+ Kd5 45.a5 Nf346.h3 Kc6 47.a6 g5 48.Kc4 Ng1 49.Kxb4Nxh3 50.Ka5 Nf4 51.b4 Nd5 

Τρίτη, Ιουνίου 25, 2013

Yudasina,Irina vs. Ostrovsky,A (chess problem)

After the 40th move, the position is like this. . The white plays and wins. Can you find out how ?

Yudasina,Irina
vs.
Ostrovsky,A

1996,  [Click:ch-ISR (women)] - Round 7,  Jerusalem,  ECO [Click: C24]

Bishops opening: Berlin defence

1.e4 e5 2.Bc4 Nf6 3.d3 d6 4.Nf3 Be7 5.c3 O-O 6.h3Nc6 7.Bb3 h6 8.Nbd2 d5 9.Qe2 Re8 10.O-O Bc511.Re1 dxe4 12.dxe4 Qe7 13.Nh4 Ng4 14.hxg4 Qxh415.Bxf7+ Kxf7 16.Qc4+ Be6 17.Qxc5 Bxg4 18.Nf1Rad8 19.b4 Rd6 20.b5 b6 21.Qc4+ Be6 22.Qe2 Na523.Ng3 Bg4 24.Qc2 g6 25.a4 Red8 26.Be3 Nc4 27.Nf1Nxe3 28.Rxe3 R8d7 29.c4 Rd4 30.c5 Bd1 31.Qa2+Kg7 32.Qe6 Re7 33.Qc6 Bxa4 34.cxb6 axb6 35.Ng3Rd6 36.Qc4 Rd4 37.Qc6 Rd6 38.Qc4 Rd4 39.Qc6 Red740.Rae1 Qf6 

Τρίτη, Ιουνίου 11, 2013

Μεθυσμένο Ζεϊμπέκικο


Τς Λινας Κοντοπουλου 

Τον έβλεπα που προσπαθούσε να πατήσει το ένα του πόδι κάτω και να μείνει σταθερο. Να μην κουνιέται, να μην παίζει , να μην γέρνει. Ήθελε να σηκωθει μόνος του απο την καρέκλα κι ας μην έδειχνε πως θα τα καταφέρει . Ομως εκείνος ήξερε . Θα σηκωνοταν όρθιος . Και σηκώθηκε . 
Οι νότες απ ´ το ζεϊμπέκικο είχαν απλωθεί σ ´ όλες τις μεριές της αίθουσας , μα έβλεπα πως αυτες που είχαν μπει μέσα του ήταν και οι πιο δυνατές . Ήταν εκείνες που του υπαγορευαν το " σήκω " . Και το χαμόγελο που είχε εδω και ώρα στο πρόσωπο του , έγινε πίνακας ζωγραφικής στα ματιά μου . Ενός Ζωγράφου που αποφάσισε να απεικονίσει το " υπάρχω" σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια . 

Πιο διπλα ο φίλος του χτυπούσε παλαμάκια . Ήχος που έβγαινε απο δυο αδύναμες παλαμες κι ένα σώμα ατροφικο. Καθισμένος σε αναπηρικο αμαξιδιο απο παιδι . Ποιος ξέρει το γιατι . Πάντα άλλωστε υπάρχει ένα γιατι πίσω απ ´ όλα . Κι είναι φορές που κι αν το μάθεις δεν έχει νόημα. Γιατι το νόημα είναι αλλου. Είναι σε ένα αδύναμο χτυπο ενός " Ωπα" που κινείται μέσα ο τη δύναμη της θέλησης . 

Είχα κανονίσει για τον στολισμό της αίθουσας λόγω των ημερών και είχα κλείσει την ορχήστρα. Είχα οργανώσει την εκδήλωση για άλλη μια φορα . Για τους ανθρώπους εκείνους που χρόνια τώρα αντί να τους προσφέρω νιώθω να νου προσφέρουν. Για εκείνους που μια άσχημη στιγμη τους καθηλώσε σε μια καρέκλα . Για εκείνους που ένα δευτερόλεπτο τους καθόρισε την υπόλοιπη ζωη . Για εκείνους που το πριν δεν τους είχε υποσχεθεί το μετα. Και είπα να μη δακρυσω ετουτη τη φορα . Μα και αυτη τη φορα δεν το κατάφερα . Τουλάχιστον δεν με είδαν . Γιατι θα ντρεπομουν αν μ" έβλεπαν . Οχι για τα δάκρυα μου , μα δεν ήθελα να παρεξηγήσουν τον λόγο που καυτά άρχισαν να ξεχύνονται απο τα ματια μου .

Τον κοιτούσα ώρα . 
" ξέρεις πως το χόρευα αυτο πριν ,,, " τον είχα ακούσει να λέει στον διπλανό του . " το έφερνα σβουρες και ...." 

Και σηκώθηκε . Και πήγαινε το ένα βήμα διπλα στο άλλο . Αδύναμο και παραστρατημενο . Όπως η ψυχή αν την αφήσουμε να λιποψυχησει . Μα εκείνου η ψυχη ήταν τόσο φωτεινη που δεν σου πήγαινε στο μυαλό οτι δεν οδηγούσε αυτη τα βήματα του. Έστω και μεθυσμένα. 

Ακόμη ενας χρόνος έρχεται προς το τέλος του και νιώθω πως ενω εγω κάνω προσπάθειες να αλλάξω χώρο εργασίας , κάτι μέσα μου με κρατάει εκει . Κάτι σε εκείνα τα βλέμματα , κάτι σε εκείνα τα χαμόγελα όταν κάνουν ένα βήμα παρα πάνω , κάτι σε εκείνες τις κινήσεις που δείχνουν δίψα κα συνέχεια , με κάνουν να στέκομαι σε ένα κενό του χρόνου και να επαναπροσδιοριζω

Τον τροπο που σκέφτομαι , τους λόγους που πληγωνομαι, τα πραγματα που ζητω, εκείνα που απορρίπτει , όσα με κάνουν να αναρωτιέμαι κι όσα με κάνουν να φοβάμαι . 

Μα οτι κι αν γίνει , πάντα θα τους ευχαριστω για το οτι δεν με αφήνουν να ξεχνώ πως αξίζει να κοιτάμε τον ήλιο κατάματα κι ας στραβωνομαστε , να είμαστε χωρίς ομπρέλα στη βροχή κι ας μουσκευτουμε ως το κόκαλο , να πηγαίνουμε με ένα βήμα πιο αργό για να παίρνουμε βαθύτερη ανάσα , να χαμογελάμε στο πουθενα χωρίς να σκεφτόμαστε αν θα μας πάρουν για τρελους . Κι οτι αξίζει να χαιδευουμε τις αισθήσεις μας όσο είναι ακόμα ζωντανές , να τραγουδάμε , κι ας είμαστε φαλτσοι , να φωνάζουμε " ζητω" γνωρίζοντας μονο εμείς τον λόγο , να λέμε " σ´ αγαπω" καθε ώρα και στιγμη γιατι ....
Γιατι μπορει να μην προλάβουμε να χορέψουμε ακόμη ένα ζεϊμπέκικο ...έστω και μεθυσμένο ....

Παραμονή πρωτοχρονιάς 2008 
Περιοδικό αναπηρίας ΙΣΟΤΙΜΙΑ 
( η Λινα Κοντοπουλου ήταν τότε Υπευθυνη Δημ. Σχέσεων του Εθν .Ιδρ.Αποκαταστασης Αναπηρων - συγγραφέας ) 

Δευτέρα, Ιουνίου 10, 2013

Το....ανέκδοτο της ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ



Αρθρο του Ηρακλή Δ. Λογοθετη στο ΠΟΝΤΙΚΙ 

Η Γερμανική κωμωδία 

Το πρόβλημα στη γερμανική αντίληψη της γνώσης έχει επισημανθεί απο τον πλέον αρμόδιο, τον ίδιο τον Γκαιτε . Είναι γνώση ψυχρή και οδηγεί τον κάτοχο της κατευθείαν στην απόγνωση . Γι ´ αυτο ο Δοκτωρ Φαουστ γέρος και άνυδρος , έτοιμος να παραδοθεί στην αγκαλιά του Διαβολου , μονολογει στο γιοτθικο του σπουδαστηριο " ιδού εγω με τόσα φώτα , μωρος και αφρων, όπως και πρώτα " . 
Η επιστημοσυνη που ασκείται στεγνά, νοιάζεται μονο για τα αντικείμενα και εξαιρεί απο τη μέριμνα της τη θερμότητα του ανθρώπινου αισθήματος , αυτη η επιστημοσυνη είναι πάντα έτοιμη για ανιερες συμμαχίες . Η παγωμένη γερμανική διάνοια ανήκει στον Μεφιστοφελη - σε κρίσιμες ιστορικές περιόδους, λιποτακτει απο τη ζωη , ρέπει προς τον θάνατο και τυλιγετσι στα χρώματα της σκοτεινης του σημαίας . Αυτα τα χρώματα είναι γκρίζα και σοβαρά . Γιατι ο θάνατος στη Γερμανική παράδοση διάθετει ενίοτε μια σκεπτικιστικη κατήφεια , αλλα δεν είναι ποτε κωμικός. Γι ´αυτο και οι Γερμανοί δεν έχουν ποτε κωμωδία . 

Πριν απο 30 σχεδόν χρόνια βρισκόμουν στο Βερολίνο και για λόγους επαγγελματικούς έβλεπα μετα μανίας Γερμανικό κινηματογράφο . Είμαστε καλοι σε όλα , μου λέει μια μερα ενας γνωστός σκηνοθέτης , εκτός απο την κωμωδία . ....Δεν έχεις παρατηρήσει οτι δεν έχουμε οχι κινηματογραφική παράδοση κωμική , όπως η αγγλική , η γαλλική, η ισπανική , η Ιταλική, η Ελληνική , αλλα ούτε καν δυο- τρεις αποτυχημένες έστω , γερμανικές κωμωδίες . 
Εμεινα άφωνος . Πράγματι δεν το είχα παρατηρήσει επειδη ήταν κάτω απο τη μύτη μου. Τις επόμενες μέρες πάντως η υπόθεση " γερμανική κωμωδία" έγινε ανέκδοτο . Ρωτούσα φίλους και γνωστούς αν είχαν να μου προτείνουν καμία γερμανική κωμωδία και διασκέδαζα με την αμηχανία τους: γερμανική κωμωδία ? Στασου να δεις ....οχι ...πράγματι δεν...
Επειδη μάλιστα η απουσία του κωδικού στοιχείου είναι θανάσιμα σοβαρή για την υγεια ενός έθνους , μερικοι φίλοι , διανοούμενοι και καλλιτέχνες , με επίγνωση του κινδύνου , οργάνωσαν συγκέντρωση με θέμα " θρήνος για τη χαμένη Γερμανικη κωμωδία" . Εκει ακούστηκαν πολλα και ενδιαφέροντα . Είμαστε τρομοκρατημενοι , είπε κλείνοντας κάποιος , γιατι ένα Εθνος χωρίς σε μια τέχνη λαϊκή όπως ο κινηματογράφος , είναι άρρωστο Εθνος ...
Τα χρόνια πέρασαν και παρ" οτι δεν βλέπω πια παρα λιγοστές ταινίες , μαθαίνω απο φίλους οτι το πρόβλημα δεν διορθώθηκε, άρα. Γερμανοί εξακολουθούν να είναι ένα άρρωστο Εθνος .

Κυριακή, Ιουνίου 09, 2013

Το ΛΕΞΙΚΟ της παγκόσμιας κρίσης


Ο καπιταλισμός δεν είναι καπιταλισμός . Είναι η οικονομία της ελεύθερης αγοράς 
Ο ιμπεριαλισμός είναι....παγκοσμιοποίηση 
Οι βομβαρδισμοί λαών είναι...προληπτική δράση 
Οι δολοφονίες αμάχων....είναι παράπλευρες απώλειες 
Η απόλυση και η ανεργία είναι....εργασιακή εφεδρεία, είναι διαθεσιμότητα , καμία φορα είναι και κινητικότητα .
Η μισοανεργια, είναι ....απασχολησιμοτητα.
Ο εργασιακος μεσαίωνας είναι...εκ περιτροπής εργασία 
Οι μίζες είναι...χορηγίες 
Το κουκούλωμα της αρπαχτής, της λαμογιάς, και της διαφθοράς ,είναι....κάθαρση 
Το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου είναι ...αξιοποίηση ,ασε που συνήθως είναι και ..επένδυση
Η ιδιωτικοποίηση είναι...μετοχοποίηση 
Η μετατροπή της χώρας σε ενεχυρο και σε υποθήκη είναι....εμπραγματη εγγύηση 
Η καταστροφή κεφαλαίου ή.ληστεία ακόμα και των καταθέσεων όπως έγινε στη Κύπρο είναι...κούρεμα 
Η στάση πληρωμών είναι ...πιστωτικό γεγονός 
Η πτώχευση είναι...επιλεκτική χρεοκοπία .
Το " δεν πληρώνω " όταν το λέει το κράτος στον πολίτη είναι ...τακτοποίηση οφειλών Εν αναστολή 
Το λουκέτο στα σχολεία είναι...συγχωνεύσεις 
Η αποδιοργάνωση των νοσοκομείων είναι ...αναδιάρθρωση 
Η κτηνωδία να στερούνται καρκινοπαθειςτα φάρμακα τους είναι...εξορθολογισμος 
Οι επιστρατευσεις είναι...ομαλή δημοκρατική λειτουργία 
Ο φασισμός της ανεξέλεγκτης δράσης των ναζιστικων συμμοριών, ο ρατσισμός , ο εκφασισμος των στρατοπέδων συγκέντρωσης, είναι....επανακαταληψη των πόλεων 
Η εκμετάλλευση των ανθρώπων, η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η φτωχοποιηση του λαού, οι περικοπές σε μεροκάματα και συντάξεις είναι ....προσαρμογή 
Η κινεζοποιηση των μισθών, είναι ...ανταγωνισμός 
Η επιστροφη του κρατικομονοπωλειακου Λαοκοοντα στην εποχη της Ουλεν, της Παουερ, και του Τομ Πάπας ,είναι....επιχειρηματικότητα 
Η λύκο συμμαχία εντός της ΕΕ είναι...εταιρική σχέση
Το χαράτσι είναι...τέλος ηλεκτροδοτουμενων επιφανειων 
Τα Μνημόνια είναι...ευλογία 
Οι παρακεντεδες του Τύπου και των ΜΜΕ , η ενσωματωμένη δημοσιογραφία στο κλαμπ των εφοπλιστών των εργολάβων και των πετρελαιαδων είναι....Ελευθεροτυπία 
Η πλύση εγκεφάλου των σοβαροφανων του γκεμπελισμου απο κοινού με το πολιτικό κατιναριο, που καθημερινα περιφερει τη γελοιοτητα και τη καφριλα του στα τηλεστασιδια, είναι....διάλογος .

Αυτο είναι το " λεξικό" του καθεστώτος της ημετερσς και παγκόσμιας " δημοκρατίας" . Ειδικα στην Ελλάδα , όμως μπορούμε να είμαστε περήφανοι . Εδω έχουμε τη Ν.Δημοκρατια , έχουμε το ΠΑΣΟΚ , έχουμε τη ΔΗΜΑΡ . 
Εδω δηλαδή, έχουμε μια συγκυβέρνηση που τα κόμματα που την απαρτίζουν με τόση προϋπηρεσία στο " αλλα λέω, αλλα πιστεύω και αλλα κάνω " δεν θα μπορούσαν παρα να έχουν αναγάγει σε επιστήμη το διασυρμό των εννοιών μέσα απο τη αποκολοκυνθωση των λέξεων .
Να, όμως που ακόμα και για τα κόμματα της εγχώριας Τροικας , όση εμπειρία κι αν διαθέτουν ,είναι πολυ δύσκολο να γίνει η υπέρβαση κάποιων οριων . 
Έτσι, οι κύριοι που κυβερνούν και η τάξη που τους χρησιμοποιεί για να κυβερνούν , θα έχουν - αργα η γρήγορα, να αναμετρηθούν με ένα λαό που κανένα καθεστωτικο " λεξικό" , και καμία πλύση εγκεφάλου δεν θα του αλλάξει άποψη για τις έννοιες που κρύβουν λέξεις όπως ....
.Τσιπα 
. Φιλότιμο 
. Αξιοπρέπεια 
Όσο μάλιστα πιο κρίσιμες αναδεικνύονται οι ώρες που διανύουμε , όσο πιο βαρειά δένεται ο τόπος στο μαγγανοπηγσδο της δυστυχίας και της ανασφάλειας , με τόσο μεγαλύτερη σφοδρότητα , με τόσο μεγαλύτερη ταχύτητα πρέπει να πεταχτούν στα αζήτητα ,εκει που τους αξίζει , όσοι χωρίς τσιπα και χωρίς φιλότιμο προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και κατα δυναστεύουν τη ζωη του λαου . 

Του Νίκου Μπογιοπουλου 
Unfollow 

Σάββατο, Ιουνίου 08, 2013

Ενός λεπτού σιγή για μια κοινωνία που πεθαίνει


Η πιο επικίνδυνη μαζική αυταπάτη που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι πως η καταστροφή που βιώνουμε σε κάθε επίπεδο της δημόσιας ζωής πρόκειται για μια πρόσκαιρη αναποδιά που θα ξεπεραστεί, αν όχι ξεχαστεί, μόλις ανανήψει η αγορά.

Κοντόφθαλμα, αυτή η άποψη εξετάζει μόνο την οικονομική διάσταση της πολυσύνθετης κοινωνικο-πολιτικής ανωμαλίας που έχει διαλύσει την χώρα αυτή.

Το να ταυτίζεις την εξυγίανση της Ελληνικής κοινωνίας αποκλειστικά με την οικονομική της εξισορρόπηση σημαίνει πως παρατηρείς μόνο μια από τις ζωτικές λειτουργίες της, άρρηκτα συνδεδεμένη με όλες τις υπόλοιπες – βλέπεις μόνο το πρώτο από πολλά ντόμινο που πέφτουν αλλεπάλληλα.

Ακόμα χειρότερα, όσοι αναγνωρίζουν γύρω τους μόνο οικονομική δυσπραγία, και εστιάζουν την αγωνία και τις ευαισθησίες τους αποκλειστικά σε αυτήν, αγνοούν πως η ευμάρεια δεν είναι καν η σημαντικότερη εγγύηση για μια υγιή, δημοκρατική κοινωνία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα κρατών όπου το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι υψηλό και η οικονομία εύρωστη, ενώ το επίπεδο του πολιτικού και κοινωνικού τους πολιτισμού παραμένει εναρμονισμένο με αυταρχικές, ανελεύθερες και αντιδημοκρατικές αρχές που δεν έχουν εξελιχθεί ούτε κατ'ελάχιστο για αιώνες.

Πιο απλοϊκά, μπορεί κανείς να παρομοιάσει την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας με ένα βαρύ εγκεφαλικό που παραλύει το θύμα του σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου για μήνες. Μπορεί το επεισόδιο να μην αποβεί μοιραίο, και σίγουρα είναι βάσιμες οι ελπίδες για την σωτηρία του ασθενή, ταυτόχρονα όμως δεν μπορεί κανείς να περιμένει ότι εκείνος που το υπέστη θα επανέλθει αλώβητος και ανεπηρέαστος από την σοβαρή περιπέτεια της υγείας του.

Αντίθετα, χρειάζεται πολύς χρόνος και εντατικές αποθεραπείες προκειμένου να ανακτήσει ο ασθενής τις δυνάμεις του, ενώ καλό θα ήταν να προσαρμοστεί στην προοπτική πως η οργανική βλάβη θα αφήσει ανεξίτηλα σημάδια. Στραβό και μουδιασμένο το χαμόγελο, ενίοτε απλανές το βλέμμα, κινησιακές δυσκολίες, μερική απώλεια μνήμης – εκεί θα βρίσκονται, σε καθημερινή βάση, οι υπενθυμίσεις πως η ζωή κάποτε ήταν αλλιώς και το μόνο που απομένει τώρα είναι ο συμβιβασμός με ό,τι απέμεινε από αυτήν.

Όπως λοιπόν και μια οποιαδήποτε σοβαρή περιπέτεια υγείας, έτσι και το καίριο τραύμα που επιφέρει η παρατεταμένη κρίση στο κοινωνικό σώμα έχει πολλά συμπτώματα. Όλα τους είναι εξίσου σοβαρά, για διαφορετικούς, και συχνά αλληλένδετους, λόγους το καθένα.

Το τραγικότερο όλων όμως είναι η ηθική και νοητική διάβρωση που υφίσταται η νεολαία του τόπου.

Από τον διαρκή υποβιβασμό και εξευτελισμό της (ούτως ή άλλως υποχρηματοδοτούμενης και χαμηλού επιπέδου) Ελληνικής παιδείας, μέχρι τα Χρυσαυγίτικα παιδομαζώματα, είναι ορατή η έλευση μιας γενιάς Ελλήνων που διαμορφώνει πολιτικο-κοινωνική συνείδηση με προσλαμβάνουσες ακόμα πιο άθλιες, αν αυτό είναι δυνατόν, από εκείνες της μωροφιλόδοξης και νεοπλούτιστικης αγυρτείας που χαρακτήρισε την δική μου, επαίσχυντης και καταστροφικής γενιάς (είμαι 45 χρονών).

Ένας νέος άνθρωπος στην Ελλάδα σήμερα είναι αντιμέτωπος με ένα τοπίο καταστροφής τόσο σοφά μελετημένο που είναι αδύνατον να υπερβεί τις περίτεχνες δυσκολίες που έχουν ανορθωθεί από το σύστημα προκειμένου να σκύβουν το κεφάλι όσο το δυνατόν πιο πειθήνια όσοι εισέρχονται σε αυτό.

Ακόμα και αν κάποιο παιδί καταφέρει και δεν απαξιώσει ολοκληρωτικά την έννοια της μόρφωσης, έχοντας αηδιάσει με την άθλια Ελληνική παιδεία, όλων των βαθμίδων, με αποτέλεσμα να αυτο-αποκλειστεί ταξικά ως εφ' όρου ζωής χειρωνάκτης, έχει να αντιμετωπίσει την κατάρρευση της οποιασδήποτε εργασιακής υπόσχεσης και κοινωνικού συμβολαίου, μιας και δεν υπάρχει πια καμία εγγύηση πως αν δουλέψεις, θα ανταμειφθείς.

Ο τρόμος της εφ' όρου ζωής ανεργίας μαίνεται διαρκώς με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι νέοι να είναι έτοιμοι να συμβιβαστούν με την Νεοφιλελεύθερη αναβίωση της δουλείας. Η είσοδος στην αγορά εργασίας, που δεν είναι τίποτε άλλο από εθελοδουλία, παρουσιάζεται ως εθελοντισμός, stage, internship, ευέλικτη εργασιακή σχέση ή με οποιονδήποτε άλλο ευφημισμό σκαρφίζονται οι τεχνοκρατικοί δουλέμποροι προκειμένου να στελεχώσουν τα κάτεργα του αναρχοκαπιταλισμού.

Η αξιοπρεπής εργασία και αμοιβή, έχει πάψει προ πολλού να είναι αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα και αποτελεί προνόμιο μιας ελάχιστης ελίτ. Στην ελίτ αυτή συμπεριλαμβάνονται μόνο εκείνοι που είναι κληρονομικοί αποδέκτες προνομίων και έχουν διαπραγματευτική ισχύ απέναντι στους εργοδότες, δηλαδή στους γόνους της ίδιας της τάξης τους. Ξαφνικά, έχει πάψει να υπάρχει οποιαδήποτε ανοιχτή δίοδος και επικοινωνία μεταξύ των τάξεων – τα πλουσιόπαιδα προσλαμβάνουν μόνο εκείνα τα πλουσιόπαιδα που μπορούν να κάνουν υποχωρήσεις, να «βάλουν πλάτες». Εκείνοι που δεν έχουν οικονομικό περιθώριο για να είναι τόσο «συνεργάσιμοι» με τα αφεντικά είναι υποχρεωμένοι είτε να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες για αστεία λεφτά, είτε να απειλούνται με μακρόχρονη ανεργία και ό,τι αυτή συνεπάγεται.

Πέρα από την τραγελαφική παιδεία και τον εργασιακό ζόφο, υπάρχει και άλλη μαζική παράμετρος που ανακόπτει την δυναμική θετικής εξέλιξης της Ελληνικής νεολαίας σήμερα και την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο – η απουσία οποιουδήποτε είδους ηγετικής φυσιογνωμίας που να μπορεί να ενώσει ένα ευρύ κοινωνικό τόξο κάτω από μια πολιτικο-κοινωνική ιδεολογία που δεν θα είναι ούτε λαϊκίστικη, ούτε επικίνδυνη, ούτε ουτοπική. Εν ολίγοις, κανείς δεν διαπραγματεύεται μαχητικά για τα συμφέροντα της νεολαίας στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, ενώ άπειροι επωφελούνται από τα όσα έχει να προσφέρει – κυρίως τσάμπα δουλειά.

Η ακροδεξιά κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα γι'αυτό – γνωρίζει ότι εκείνοι οι εργοδότες που είναι τόσο ασυνείδητοι ώστε να μην διστάζουν να εκμεταλλεύονται τον ιδεαλισμό και το φιλότιμο νέων ανθρώπων είναι και εκείνοι οι εργοδότες που διαιωνίζουν το πολιτικό κατεστημένο που έχει πεθάνει προ πολλού και συνεχίζει να βρομίζει τον τόπο με την ξεδιάντροπη μπόχα του.

Δεν έχει κανένα σκοπό η αστική τάξη στην Ελλάδα να επιτρέψει στις νέες γενιές να ονειρευτούν κάτι καλύτερο από έναν θλιβερό μισθό που καταβάλλεται με δυσκολία σε τσακισμένους ανθρώπους, είτε πολύ εξουθενωμένους να αντιδράσουν, είτε πολύ αμόρφωτους για να καταλάβουν το μέγεθος της εκμετάλλευσης που υφίστανται. Δεν συμφέρει η χρηματοδότηση της μεσαίας και εργατικής τάξης, επειδή η άρχουσα τάξη δεν έχει σκοπό να εξυπηρετήσει τίποτε πέρα από τις δικές της ανάγκες. Θα επιβιώσουν μόνο οι υπηρέτριες και οι εξυπηρετικοί κολλητοί – έτσι τουλάχιστον μοιάζει να είναι το σχέδιο.

Η νεολαία περιμένει απλά ένα άλλοθι, ένα σύνθημα, για να κινητοποιηθεί ενάντια σε αυτή την προσχεδιασμένη μαζική αδικία. Αυτήν την δυναμική την εκμεταλλεύεται επικερδέστατα η Χρυσή Αυγή, επενδύοντας στην επικίνδυνη οργή των καταναγκαστικά αργόσχολων νέων και διαχειριζόμενη την αμάθεια και την ματαίωση τους. Όσοι πιστεύουμε ότι η κρίση στην Ελλάδα θα αφήσει πίσω της μια αφήγηση που θα περιορίζεται στα λιπόθυμα από την πείνα παιδιά, στους άστεγους, στους απλήρωτους λογαριασμούς και σε κάποιες χιλιάδες αυτοκτονίες κάνει μεγάλο λάθος και είναι υπερβολικά αισιόδοξος. Εκείνοι που βλέπουν τι γεννάει η κρίση ως μέλλον ξέρουν ότι σε λίγο καιρό θα αποδεχόμαστε την βία απ'όπου και αν προέρχεται επειδή απλά θα είναι καθεστώς και όχι παραβατικότητα. Πολύ απλά επειδή θα έχουν ενηλικιωθεί εκείνοι που μεγάλωσαν μέσα σε αυτή και θα την αναπαράγουν στο πολλαπλάσιο, είτε ως αντικοινωνική σκέψη, είτε ως δολοφονική πράξη. Ενός λεπτού σιγή για το μέλλον μιας χώρας που έχει τέτοια νεολαία, αφού οι αχαρακτήριστοι κηδεμόνες τους είναι νηπενθείς – δεν αξίζει να θρηνείς για τα άχρηστα κορμιά τους.

Πολιτική Παναγιώτης Χατζηστεφάνου


 

Πέμπτη, Ιουνίου 06, 2013

The little Rascal vs Sakisg


the little rascal vs. sakisg

Μετα απο ενα πολυ παραξενο ανοιγμα του αντιπαλου μου απο τα πλαγια, προσπαθησα να μπλοκαρω τις διαγωνιους του γιατι ηταν προφανες οτι ηθελε να κυριαρχησει με τους αξιωματικους του. 
Μετα το ροκε μου ομως η κινηση του h5 με εκεπληξε. Φανηκε σαν μια κατα μετωπον επιθεση του προς τη μερια του βασιλια μου, μαλιστα αρκετα νωρις.Σημειωστε οτι ειναι μολις στην 9η κινηση και οι δυναμεις του αντιπαλου μου ειναι ακομα στη βασικη γραμμη .
16η κινηση μου και αφου εχουν γινει προηγουμενως μερικες αψιμαχιες στο κεντρο αποφασιζω να αναπτυξω αξιωματικο και Βασσιλισσα μου εκμεταλευομενος τον χωρο που μου εχει αφησει η πρωιμη προωθηση του αντιπαλου πιονιου, και το οποιο ευκολα πεφτει κατοπιν. Ενας αλλος θετικος παραγοντας για μενα ειναι οτι ο αντιπαλος μου δεν εχει ακομα κανει το ροκε του. Στην 22η κινηση μου μαλιστα δινοντας το σαχ και μετα απο κακο υπολογισμο του αντιπαλου μου, φαινεται η αδυναμια του οπου χανει πλεον και το δικαιωμα του ροκε. Το στρατηγικο μου πλεονεκτημα ειναι πια φανερο . Στην 23η κινηση μου πεφτει και η αντιπαλη Βασιλισσα μετα απο το διπλο χτυπημα του αλογου μου, και τα πραγματα φαινονται πλεον πιο απλα .
Τα υπολοιπα ειναι θεμα χρονου και χειρισμων, και αν και εκανα ενα μικρο λαθος στηνοντας κομματι μου ευτυχως η υπεροπλια μου ηταν τετοια που με οδηγησε σε ενα πειστικο φιναλε ....