Τετάρτη, Μαΐου 22, 2013

George Kant ο Ελληνας blogger διαφωτιστής. Αιωνία του η μνήμη


Μας διαφώτισε για το... θάρρος ο Ελληνας Καντ

Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ g.linardou@eleftherotypia.net

Ο Γιώργος Καντραντζόπουλος, νεαρός blogger από την Πάτρα, γνωστός ως George Kant, ο οποίος έχασε τη ζωή του από καρκίνο, έγραφε δημόσια για το πρόβλημά του, αλλά χωρίς καμία δόση αυτολύπησης. Με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, κατάφερε να...


... δώσει μια ζωντανή εικόνα της περιπέτειας των καρκινοπαθών στην Ελλάδα του Μνημονίου...

 

Ο blogger Γιώργος Καντραντζόπουλος, που έχασε τη ζωή του εξαιτίας μιας διαολεμένης μορφής καρκίνου, δεν πόσταρε απλά την περιπέτειά του στο Διαδίκτυο. Αναμετάδοση «σήματος» έκανε: πρώτη η... ανεργία πόσταρε το όνομά του, μετά το βιβλιάριο, που δεν σφράγιζε το ασφαλιστικό του ταμείο γιατί έμεινε ανασφάλιστος, και κατόπιν ήρθε και η οικονομική κρίση με απανωτά ποσταρίσματα. Το παιχνίδι χόντρυνε. Τελικά, αυτός ο μπαγάσας ο θάνατος που, ενώ όλοι μας τον φοβόμαστε, κανείς δεν τολμά να του αντιμιλήσει, του άφησε ένα «post-it» στην κλειστή οθόνη του υπολογιστή: Μεγάλε, τέλος!

Ηθελα να τον συναντήσω. Μα, να του πω τι; Διάβασα την περιπέτειά σου στο blog σου και θέλω να τα πούμε; Δεν θα με έβριζε, ήταν πολύ ευγενικός άνθρωπος. «Γεια, διάβασα ότι πεθαίνεις, πότε θα τα πούμε;». Είναι από τις στιγμές που λες: στο διάολο η δημοσιογραφία! Εμεινα να παρακολουθώ τις ιστορίες του από το πήγαιν'-έλα στα δημόσια νοσοκομεία. Οι πληροφορίες του ήταν στοιχείο ρεπορτάζ και έρευνας, για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται από τα δημόσια νοσοκομεία οι καρκινοπαθείς.

Πολυπράγμων

Ο νεαρός blogger από την Πάτρα, που έκανε μόνιμο... delete στις 8 Μαΐου, προκαλώντας μεγάλη θλίψη στον ελληνικό κυβερνοχώρο, έγραφε δημόσια για το πρόβλημά του. Με χιούμορ, αυτοσαρκασμό και διάθεση να το υπερκεράσει με ένα απεγνωσμένα ευφυές συνταίριασμα νοημάτων. Οπως για την εγχείρηση στο κεφάλι: «Ξαφνικά μια ατάκα χαράχτηκε στο μυαλό μου: "Γιώργο, τον ακούς αυτό τον ήχο;", με ρώτησε ο νευροχειρουργός και καπάκι ο ήχος ενός μικρού κομπρεσέρ γέμισε το δωμάτιο με εικόνες εργατών που σπάνε με κομπρεσέρ πλακάκια κάτω από 45 βαθμούς Κελσίου απλήρωτοι, ενώ σε τεράστια ηχεία παίζει Αντζελα Δημητρίου. Ναι, είπα κοφτά, και ξεκίνησε η γεώτρηση. Το κρανίο μου δεν έσπαγε με τίποτα, με αποτέλεσμα να του κάνω νόημα με το χέρι και να σταματήσει. Πάλευαν τρία λεπτά ακόμα να το τρυπήσουν, ώσπου ένα κρακ ακούστηκε σαν τσόφλι που έσπασε. Η ερώτησή μου βγήκε αυθόρμητη, σαν νήπιου που έσπασε ένα βάζο. Γιατρέ, πώς κολλάει αυτό πάλι; Αφοπλιστική ήταν και η απάντηση: "Με κόλλα"...».

Ηχολήπτης, μουσικός, ένας πολύ ζωηρός νεαρός άνδρας που λάτρευε τη μουσική, τον κινηματογράφο, σιχαινόταν τους φασίστες και αγωνιζόταν γι' αυτό. Η φήμη του είχε εξαπλωθεί στο Διαδίκτυο ως George Kant... Ποιος ήταν όμως ο George Kant, ο οποίος κατάφερε να ξεχωρίσει στις «τοξικές» μας μέρες (δανεισμένο από το CD του: «Αλλη μια μέρα τοξική»); Απλά, ένας άνθρωπος που μαζί με τόσους άλλους, οι οποίοι βρέθηκαν στη θέση του..., φωνάζουν για την κατάντια του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Χωρίς φάρμακα

«Φτάσαμε στον Οκτώβρη... Ο μήνας δεν μπήκε καλά, καθώς την 7η θεραπεία την έκανα χωρίς το βασικό φάρμακο (Mabthera), γιατί είχαν έλλειψη και δεν υπήρχε ούτε έξω στα φαρμακεία να το βρούμε. Ναι, κι όμως! Οσο συμπολίτες μου φοβούνται κατασκευασμένους φόβους, όπως τη δραχμή ή το ευρώ, κάποιοι άλλοι άνθρωποι στερούνται ουσιαστικά του δικαιώματος στη μάχη, αντιμετωπίζοντας πραγματικούς φόβους. Φυσικά όλα αυτά γίνονται μακριά από τα κανάλια, που είναι το μεγαλύτερο μέσον πολτοποίησης εγκεφάλων που έχει δημιουργηθεί».

Το φθινόπωρο του 2012, οι καταγγελίες για ελλείψεις αντικαρκινικών φαρμάκων είναι δεκάδες. Οι «θεσμικοί παράγοντες» ωραιοποιούν την κατάσταση. Ξεκινά εισαγγελική έρευνα. Η Δικαιοσύνη δεν έχει αποφανθεί ακόμη... «Η εποχή είναι ταιριαστή με τέτοιες ακραίες ασθένειες. Η εποχή της έμμεσης βίας που βιώνουμε κανονικά και τρώει καθημερινά σαν αόρατος καρκίνος τη ζωή εκατομμυρίων συνανθρώπων μου», γράφει ο George Kant. Να πάσχεις από καρκίνο και να πρέπει να τα βάλεις και με το σαράκι του Εθνικού Συστήματος Υγείας, πάει πολύ...

Η χαμένη αξονική

«Στο "Σωτηρία" δεν είχε γίνει κάποιος ουσιαστικός έλεγχος περί ύφεσης, παρά κάτι ακτινογραφίες που έδειχναν, λέει, πεντακάθαρες και μία αξονική, για την οποία δεν είχαν να κάνουν σύγκριση, γιατί χάσανε την πρώτη. Στην ερώτηση: "Πόσος είναι ο όγκος στη νέα αξονική;", η απάντηση ήταν: "Δεν μας το γράφουν, δυστυχώς"... Είναι αυτονόητο ότι μια σωστή απάντηση θα ήταν: "Δεν μας το γράφουν οι ακτινολόγοι, αλλά θα τους πάρουμε τηλέφωνο άμεσα να μάθουμε"! Οι ακτινογραφίες είχαν γίνει εκ μέρους μου και όχι από αυτούς, γιατί είχα έντονους πόνους μυοσκελετικούς και έτρεχα στα εφημερεύοντα νοσοκομεία. Στο "Σωτηρία" λέγανε ότι οι πόνοι είναι από τις θεραπείες. Είναι όπως αυτό, που πας σ' ένα σπίτι, χτυπάς το κουδούνι και στην ερώτηση "Ποιος;", αρκεί να πεις "Εγώ!" και μπήκες. Ο ιδιοκτήτης λειτουργεί στατιστικά, λέει από μέσα του "περίεργα ακούστηκε η φωνή της μάνας, αλλά ΟΚ" και ξαφνικά στην πόρτα του είναι ένας 45άρης μουστακαλής, που ακούει Turbonegro στο ipod και του ζητάει ζάχαρη»...

Θα μου πεις τι έχω;

Κάθε φάρμακο και μία παρενέργεια. Μα έχεις κι άλλο μπελά στο κεφάλι. Οσους σου τρώνε τα υγιή σωθικά που σου απέμειναν...

* «Ελλιπής ενημέρωση από τους γιατρούς... Είναι δικαίωμα του ασθενή και επιλογή του το κατά πόσο θέλει ρεαλισμό και κατά πόσο ψυχολογία. Οπως επιλέγει, όταν θέλει να δει ένα έργο, το αν θα δει το trailer ή όχι».

* «Ελλιπής ενημέρωση από την ομάδα νοσηλείας. Σου βάζουν φάρμακα, χωρίς να ενημερώνουν για πιθανές παρενέργειες ή τι ακριβώς είναι. Πρέπει να ρωτάς. Κανείς δεν θα σε ενημερώσει ότι με το αίμα που σου βάζουν μπορεί να πάθεις σοβαρή αλλεργική αντίδραση, θα το καταλάβεις μόνος σου, όταν πας να βγάλεις φωτογραφία και συνειδητοποιήσεις ότι είσαι αόρατος...».

Τα δημόσια νοσοκομεία δεν μπορούν να καλύψουν σημαντικές θεραπείες. Οσα μπορούν, έχουν πολύμηνη αναμονή. Μονόδρομος, τα ιδιωτικά. Χρειάζονται χρήματα. Μένεις άνεργος και μετά ανασφάλιστος. Πώς; Δεν έχει πώς. Αντίο...

(σ.σ. Τελευταίο ποστάρισμα: Είδες τελικά που και χωρίς τις παρενέργειες των φαρμάκων, πάλι ΑΟΡΑΤΟΙ είμαστε όλοι;)

Κυριακή, Μαΐου 19, 2013

bapan vs. sakisg

[Event "www.ChessWorld.net server game"]
[Site "www.ChessWorld.net "]
[Date "2013.5.14 "]
[Round "NA"]
[White "bapan"]
[Black "sakisg"]
[Result "0-1"]
[WhiteElo "1999"]
[BlackElo "1853"]
[Board "8748686"]

1. d2-d4 e7-e6 2. e2-e4 Ng8-f6 3. Nb1-c3 d7-d6 4. Bf1-d3 Nb8-c6 5. Ng1-f3 h7-h6 6. Qd1-e2 Bf8-e7 7. e4-e5 dxe5 8. dxe5 Nf6-d5 9. Bc1-e3 O-O 10. Nc3xd5 exd5 11. g2-g4 Bc8xg4 12. Rh1-g1 h6-h5 13. h2-h3 Bg4xf3 14. Qe2xf3 Nc6xe5 15. Qf3xh5 Ne5xd3 16. cxd3 g7-g6 17. Ke1-e2 Be7-f6 18. Be3-h6 Bf6-g7 19. Qh5-g5 Rf8-e8 20. Ke2-d2 Qd8-d6 21. Bh6xg7 Kg8xg7 22. Rg1-g4 Re8-e5 23. Qg5-f4 Ra8-e8 24. Qf4-f3 Qd6-e7 25. Rg4-f4 Re5-e2 26. Kd2-c3 Qe7-c5 27. Kc3-b3 Qc5-c2 28. Kb3-b4 Qc2xb2 29. Kb4-a4 Qb2-c2 30. Ka4-b4 c7-c5 31. Kb4-a3 Qc2-c3 32. Ka3-a4 b7-b5 33. Ka4xb5 Re2-b2 34. Kb5-c6 Rb2-b6 35. Kc6-d7 Re8-e7 36. Kd7-c8 Qc3-e5 0-1



μια συναρπαστικη παρτιδα. !!! 
αφου απεφυγα μια επιθεση του αντιπαλου στο μεσον του παιχνιδιου, ομολογω οχι πολυ ευκολα, και με πολυ σκεψη, εκμεταλλευομεβνος ενα τεμπο που μου δοθηκε αρχισα ενα ανελητο κυνηγι του αντιπαλου βασιλια με φορσε απειλες μεχρι που τον εγκλωνησα κυριολοκτικα μεσα σε ενα κλουβι. Και αυτο ομως οχι πολυ ευκολα. τυχον αποτυχια μου θα εδινε ενα μοιραιο τεμπο στον αντιπαλο δεδομενου του οτι το διπλωμα της αντιπαλης βασιλισσας με τον πυργο κρεμονταν πανω απο το κεφαλι του βασιλια μου 

Πέμπτη, Μαΐου 16, 2013

Και έτσι άρχισε ο καυγάς


Κάποια Χριστούγεννα αγόρασα στην πεθερά μου για δώρο έναν τάφο σε ένα ωραίο νεκροταφείο.
Τον επόμενο χρόνο δεν της αγόρασα δώρο.
Όταν με ρώτησε γιατί, της είπα:
- Ε, μα δεν χρησιμοποίησες ακόμα το δώρο που σου έκανα πέρσι!
Και έτσι άρχισε ο καυγάς...
_______________________________

Βγήκαμε με την γυναίκα μου για φαγητό.
Ο σερβιτόρος, για κάποιο λόγο, πήρε πρώτα την δική μου παραγγελία.
- Θα πάρω την μοσχαρίσια μπριζόλα. Λίγο ψημένη, να έχει μέσα αίμα.
- Δεν ανησυχείτε για την τρελή αγελάδα;
- Μπα, μπορεί να παραγγείλει μόνη της...
Και έτσι άρχισε ο καυγάς...
________________________________

Η γυναίκα μου και εγώ είχαμε πάει στην συνάντηση των παλιών συμμαθητών του σχολείου της. Η γυναίκα μου κοίταζε έναν μεθυσμένο να πίνει μόνος του στο διπλανό τραπέζι.
- Τον ξέρεις; την ρώτησα.
- Ναι. Τα είχαμε παλιά. Έμαθα ότι άρχισε το ποτό μόλις χωρίσαμε και δεν τον έχει δει κανείς ξεμέθυστο από τότε.
- Θεέ μου,είπα. Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο εορτασμός θα κράταγε τόσα χρόνια;
Και έτσι άρχισε ο καυγάς...
____________________________________________________________________
Η γυναίκα μου κάθισε δίπλα μου όπως έκανα ζάπινγκ.
- Τί έχει στην τηλεόραση; με ρώτησε.
- Σκόνη, είπα.
Και έτσι άρχισε ο καυγάς...
____________________________________________________________________

Το Σάββατο πρωί σηκώθηκα νωρίς, ντύθηκα ήσυχα, έφτιαξα το πρωινό μου και πήγα στο γκαράζ.
Έδεσα την βάρκα στο φορτηγάκι, και έκανα να βγώ από γκαράζ όταν διαπίστωσα ότι έβρεχε καταρρακτωδώς.
Πήγα πίσω στο σπίτι, ξεντύθηκα ήσυχα και ξαναξάπλωσα στο κρεβάτι.
Αγκάλιασα την γυναίκα μου, τώρα με διαφορετικές προσδοκίες από την μέρα, και της ψιθύρισα:
- Έξω βρέχει καταρρακτωδώς!
Και η γυναίκα μου απάντησε: - Και το πιστεύεις ότι ο άνδρας μου είναι έξω με αυτόν τον καιρό;
Και έτσι άρχισε ο καυγάς...
_________________________________________________________________

Όταν ήταν να πάρω σύνταξη πήγα στο ΙΚΑ. Η γυναίκα στο γκισέ μου ζήτησε την ταυτότητά μου για να δει την ηλικία μου.
Έψαξα στις τσέπες μου, και διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει το πορτοφόλι μου στο σπίτι.
Το είπα στην υπάλληλο και είπα ότι θα ξαναπέρναγα αργότερα.
Η υπάλληλος μου λέει: - Ξεκούμπωσε το πουκάμισό σου.
Ξεκούμπωσα το πουκάμισο και φάνηκαν οι λευκές τρίχες στο στήθος μου.
Η υπάλληλος είπε: - Σίγουρα είστε σε ηλικία για σύνταξη, και προώθησε την αίτησή μου.
Όταν γύρισα σπίτι είπα την ιστορία στην γυναίκα μου.
Μου είπε: - Έπρεπε να είχες κατεβάσει το παντελόνι σου. Θα έπαιρνες και επίδομα αναπηρίας...
Και έτσι άρχισε ο καυγάς...
_______________________________________________________

Η γυναίκα μου στεκόνταν γυμνή μπροστά στον καθρέφτη και μου λέει:
- Αισθάνομαι χάλια. Δείχνω γριά, χοντρή και άσχημη. Πές μου κάτι θετικό.
Και της απάντησα: - Η όρασή σου όμως είναι τέλεια...
Και έτσι άρχισε ο καυγάς..

Σάββατο, Μαΐου 04, 2013

sakisg vs. PeonLibre played on Chessworld.net

Chessworld.net online chess game
And a devastating game of me ..which I fought until the end .
Very useful though ...


[Event "www.ChessWorld.net server game"]
[Site "www.ChessWorld.net "]
[Date "2013.5.4 "]
[Round "NA"]
[White "sakisg"]
[Black "PeonLibre"]
[Result "0-1"]
[WhiteElo "1959"]
[BlackElo "2116"]
[Board "8727433"]

1. c2-c4 e7-e6 2. Ng1-f3 Ng8-f6 3. Nb1-c3 Bf8-e7 4. e2-e4 d7-d6 5. d2-d4 O-O 6. Bf1-d3 b7-b6 7. e4-e5 dxe5 8. dxe5 Nf6-d7 9. O-O Bc8-b7 10. Bd3-e4 Nd7-c5 11. Be4xb7 Nc5xb7 12. Bc1-d2 Qd8-d3 13. b2-b3 Rf8-d8 14. Nc3-b5 Nb8-a6 15. Rf1-e1 c7-c6 16. Re1-e3 Qd3-d7 17. Nb5-c3 Be7-c5 18. Re3-e2 Bc5-d4 19. Nf3xd4 Qd7xd4 20. Bd2-e1 Qd4xd1 21. Nc3xd1 Rd8-d7 22. Re2-d2 Ra8-d8 23. Rd2xd7 Rd8xd7 24. a2-a3 Na6-c5 25. b3-b4 Nc5-b3 26. Ra1-b1 Nb3-d2 27. Rb1-c1 c6-c5 28. f2-f3 Nd2-b3 29. Rc1-b1 Nb3-d4 30. Kg1-f2 Nd4-c2 31. Nd1-e3 Nc2xe1 32. Kf2xe1 Kg8-f8 33. Rb1-d1 Kf8-e7 34. Rd1xd7 Ke7xd7 35. Ke1-d2 a7-a6 36. Kd2-c3 Kd7-c6 37. a3-a4 cxb4 38. Kc3xb4 Nb7-c5 39. Ne3-g4 a6-a5 40. Kb4-a3 Nc5-d3 41. Ka3-b3 Kc6-c5 42. Kb3-c3 Nd3-f4 43. g2-g3 Nf4-e2 44. Kc3-b3 Kc5-d4 45. f3-f4 Ne2-c1 46. Kb3-c2 Nc1-d3 47. Kc2-b3 Nd3-c5 48. Kb3-a3 Kd4xc4 49. Ng4-e3 Kc4-d3 50. Ne3-d1 Kd3-e2 51. Nd1-b2 Ke2-f3 52. Nb2-c4 Kf3-g2 53. Nc4-d6 Kg2xh2 54. g3-g4 Kh2-g3 55. f4-f5 Kg3xg4 56. fxe6 Nc5xe6 57. Nd6-c8 h7-h5 58. Nc8xb6 h5-h4 59. Nb6-c4 h4-h3 60. Nc4-e3 Kg4-f4 61. Ne3-f1 g7-g5 62. Ka3-b3 g5-g4 0-1

Η Αποκλίνουσα Σκέψη του Niels Bohr



Σε κάποιο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ ζητήθηκε από τους φοιτητές της φυσικής να λύσουν το εξής πρόβλημα:

«Πως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα βαρόμετρο για να υπολογίσετε το ύψος ενός ψηλού κτιρίου;»

Η «σωστή» απάντηση (και θα καταλάβετε σύντομα προς τι τα εισαγωγικά), η απάντηση που ήθελε ο καθηγητής και έδωσαν όλοι οι φοιτητές πλην ενός, ήταν να μετρηθεί η πίεση του αέρα στην κορυφή και στη βάση του κτιρίου και από τη διαφορά -με τη χρήση του κατάλληλου τύπου- να βρεθεί το ύψος.

Όμως κάποιος σπουδαστής είχε μια διαφορετική ιδέα:

«Δένω το βαρόμετρο σε ένα σκοινί και το κατεβάζω ως το δρόμο. Το μήκος του σκοινιού είναι προφανώς ίσο με το ύψος του κτιρίου.»

Ο καθηγητής βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Ο φοιτητής είχε δώσει σωστή απάντηση, αφού στη διατύπωση δεν αναφερόταν τίποτα για την πίεση του αέρα ή για τη μη-χρήση σκοινιών.

Ζήτησε τη βοήθεια ενός άλλου καθηγητή και συμφώνησαν ότι ο φοιτητής έπρεπε να απαντήσει ξανά στην ίδια ερώτηση, προκειμένου να δείξει ότι έχει γνώσεις φυσικής. Ο φοιτητής δεν είχε καμία αντίρρηση. Τους έδωσε πέντε καινούριες απαντήσεις:

1) Ρίχνεις το βαρόμετρο από την κορυφή του κτιρίου και χρονομετράς την πτώση. Έπειτα με τη χρήση του τύπου S=1/2at² υπολογίζεις το ύψος του κτιρίου.

2) Μια ηλιόλουστη μέρα βγάζεις το χρονόμετρο έξω και μετράς το ύψος του, το μήκος της σκιάς του και το μήκος της σκιάς του κτιρίου, και μετά, με τη χρήση απλής αναλογίας υπολογίζεις το ύψος του.

3) Παίρνεις το βαρόμετρο και αρχίζεις να ανεβαίνεις τις σκάλες. Χρησιμοποιείς το βαρόμετρο ως μονάδα μέτρησης για να μετρήσεις το ύψος κάθε σκαλοπατιού. Πολλαπλασιάζεις τα σκαλιά με το ύψος του βαρόμετρου και έχεις το ύψος του κτιρίου.

4) Στερεώνεις το βαρόμετρο στην άκρη μιας χορδής το κουνάς σαν εκκρεμές και καθορίζεις την τιμή του g (επιτάχυνση της βαρύτητας) στο επίπεδο του δρόμου και στην κορυφή του κτιρίου. Από τη διαφορά των δύο τιμών του g μπορείς να υπολογίσεις το ύψος του κτιρίου.

5) Πηγαίνεις στον επιστάτη του κτιρίου και του λες: «Αν μου πείτε το ύψος του κτιρίου θα σας δώσω αυτό το πολύ ωραίο βαρόμετρο.»

Ο φοιτητής πήρε . άριστα!!!

Ο τρόπος που σκέφτηκε ο φοιτητής, στη θεωρία της νοημοσύνης καλείται Lateral Thinking: «Αποκλίνουσα Σκέψη».

Τις περισσότερες φορές όταν αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα ψάχνουμε μια λύση που μας παγιδεύει στην αρχική του διατύπωση.

Για παράδειγμα στην ερώτηση: «Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση στην Ελλάδα;», οι απαντήσεις μπορούν να είναι πολύ περισσότερες απ' όσες φανταζόμαστε, αρκεί πρώτα να κατανοήσουμε τη φύση της ερώτησης (τη φύση της κρίσης).

Όπως το βαρόμετρο σε παγιδεύει στη λύση μέσω της μέτρησης της πίεσης, έτσι και η «οικονομική κρίση» σε παγιδεύει στη λύση μέσω της οικονομίας.

Ένα άλλο παράδειγμα αυτοπεριορισμού της σκέψης είναι το ερώτημα που έχει να κάνει με τη χρήση ενός συνδετήρα. Είναι απλό: «Με πόσους τρόπους μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα συνδετήρα;» Σε αυτό το ερώτημα οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν πέντε έως είκοσι τρόπους. Κάποιοι όμως (ειδικά τα παιδιά) μπορούν να βρουν έως και χίλιους πεντακόσιους τρόπους, μπορεί και περισσότερους. Για παράδειγμα η απάντηση μπορεί να ξεκινήσει ως εξής: «Ο συνδετήρας είναι φτιαγμένος από φελιζόλ και έχει ύψος 800 μέτρα ....»

Αν ξανακοιτάξετε το πρόβλημα θα δείτε ότι πουθενά δεν αναφέρεται ότι ο συνδετήρας είναι ο οικείος σε όλους συνδετήρας γραφείου. Ούτε το μέγεθος του αναφέρεται ούτε το υλικό κατασκευής (ένας χρυσός συνδετήρας φοριέται και ως κόσμημα, ένας συνδετήρας από καθαρό ουράνιο ως όπλο μαζικής καταστροφής).

Όταν, μάλιστα, έγινε μια σχετική έρευνα σε σχολεία βγήκαν τα εξής πορίσματα:
Τα παιδιά ηλικίας 5-8 μπορούσαν να δώσουν απεριόριστες απαντήσεις.
Τα ίδια παιδιά, μετά από λίγα χρόνια εκπαίδευσης, έδιναν πολύ λιγότερες από τις μισές.
Και ως ενήλικες είχαν τις συνηθισμένες 5-10 λύσεις.

Αυτό δεν μας προκαλεί εντύπωση, αφού -όπως είχε πει κάποιος συγγραφέας του οποίου το όνομα δε θυμάμαι: «Εκπαίδευση είναι ο τρόπος να δημιουργείς έναν ηλίθιο ενήλικα από ένα πανέξυπνο παιδί».

Συμπερασματικά:
Όλα τα προβλήματα μπορούν να λυθούν με πολύ περισσότερους τρόπους από αυτούς που θεωρούμε ως τους μόνους δυνατούς, αρκεί να επανεξετάσουμε το ερώτημα και να σκεφτούμε κάπως πιο...ελεύθερα.

Και τo όνομα του περίεργου φοιτητή;
Niels Bohr. Θεμελιωτή της Κβαντομηχανικής!!!