Τετάρτη, Μαΐου 30, 2007

Τελικά μάλλον άξιζε τον αποχωρισμό

Δεύτερη μέρα οδηγός με το καινούργιο μου του-του ¨-)
Τί να πω!! Αλλο αυτοκίνητο , άλλη εποχή, άλλη αίσθηση. !!
Αν ο Ασημένιος Αετός μου φαινόταν να δαγκώνει τον δρόμο επιθετικά και με θόρυβο πάνω από κάποιες στροφές, εδώ έχουμε να κάνουμε με την αίσθηση του κόκπιτ αεροπλάνου στα μπροστινά κυρίως καθίσματα, αλλά και στο "άνοιγμα" του μοτέρ εν κινήσει!! Εκπληκτική γραμμική επιτάχυνση, με αθόρυβο τρόπο, και με μηδενικούς ρύπους!!
αυτοκίνητο που φαίνεται να τεμπελιάζει άμα το δεις εμφανισιακά, με μάλλον οικογενειακό look, αλλά με επιδόσεις και συμπεριφορές που πλησιάζουν αυτοκίνητα ανώτερων κατηγοριών (1800-2000 cc).
Απειροι λειτουργικοί χώροι στο εσωτερικό και τα ηλεκτρονικά όργανα στα μάτια σου, και στα δάχτυλά του χεριού σου πάνω στο τιμόνι. Εξάσιντο ραδιοCD με 8 περιφεριακά μπρος πίσω ηχεία και από τα οποία τα τέσσερα με γούφερ στις πόρτες. Ηχος υψηλών προδιαγραφών τουτέστιν σε ένα ήσυχο περιβάλλον καμπίνας που συμπληρώνουν την οδηγική απόλαυση.

Εχω ξεπεράσει τα 400χλμ μέχρι σήμερα και μόλις ακούμπησε ο δείκτης στο μισό του ρεζερβουάρ.
Επόμενη συνάντηση με το σέρβις στα 7500χλμ γιά λάδια και το πρώτο κοίταγμα στα 15000χλμ ή ακριβώς κάθε χρόνο όποιο έρχεται πρώτα.
Απολαμβάνοντάς το αρχίζω και πείθομαι τελικά ότι άξιζε τον κόπο και τον αποχωρισμό του Ασημένιου Αετού.

(πιστεύω ότι τελικά η τεχνολογία των αυτοκινήτων κινείται προς την κατεύθυνση των υβριδικών)

(Ααα! πολύ σημαντικό. Πρέπει να προσέχω τους πεζούς μέσα στη πόλη γιατί ΔΕΝ με ακούνε. Εδώ ένα μικρό ηχητικό στίγμα με την κόρνα μου, δεν βλάπτει για τα παιδιά και τους υπερήλικες κυριώς)

Τρίτη, Μαΐου 29, 2007

AUTONOMIA EXPO (τί έγινε εν συντομία)

Οπως ήδη εχω αναφέρει, στο ΣΕΦ πραγματοποιήθηκε στις 18-19-20 Μαιόυ η πρώτη μεγάλη έκθεση σε ότι αφορά την αναπηρία και τους ανθρώπους που οι ίδιοι ζουν την κατάσταση αυτή ,αλλά και τους γύρου από αυτούς. Παρ'όλο που οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν και οι καλύτερες το ΠΣΚ εκείνο 4500 κόσμος επισκέφτηκε την έκθεση, από Αθήνα όλη την Ελλάδα ,αλλά και την Κύπρο. Πάνω από 70 εκθέτες με πολύ άνετα περίπτερα και με φιλική και εξυπηρετική διάθεση ήταν κοντά στους επισκέπτες να λύσουν οποιαδήποτε απορία αφορούσε τους ίδιους ΑμεΑ και τους συγγενείς τους. Η τριημερίδα πλαισιωνόταν από από το πρωί με ομιλίες πάνω σε θέματα, όπως "αναπηρία και Αθλητισμός" "Αναπηρία και σεξουαλικότητα", "Σκλήρυνση κατα Πλάκας... οι τελευταίες εξελίξεις στην αντιμετώπιση" ,αλλά και με εναλλακτικές μουσικοχορευτικές ομάδες και χοροθέατρο. Ολα αυτά όπως καταλαβαίνετε άφησαν όλους απόλυτα ικανοποιημένους ανάπηρους και μη, και ξέφυγαν από τα ψυχρά δρώμενα μιάς τυπικής έκθεσης. Η μέρες γέμισαν και με το παραπάνω, και ο χώρος προσφέρθηκε για ανοικτές ανταλλαγές απόψεων ,αλλά και για ωφέλιμες γνωριμίες. Αλλοι όπως εγώ συνάντησαν παλιούς φίλους που έιχαν να τους δουν πάνω από 20 χρόνια, με μεγάλη νοσταλγία και συγκίνηση. Ελπίζω του χρόνου να διορθωθούν κάποια οργανωτικά μικρολάθη, αλλα και να έχουμε περισσότερους έπισκέπτες και από τους κυβερνώντες ώστε η AutonomiaExpo να γίνει ετήσιος θεσμός με Πολιτιστικές προεκτάσεις στα δρώμενα της Αθήνας.

Παρασκευή, Μαΐου 25, 2007

Αντίο "Ασημένιε Αετέ"-πιστέ μου φίλε

Παρασκευή 25 Μαίου..

από το πρωί ο καιρός κατουράει και μιά ομίχλη πάνω στην Αθήνα σαν Λονδίνο.
Τρέξιμο στις τράπεζες για δουλειές μου, με τον "Ασημένιο Αετό" μου. Λίγο πιό πριν τον ξεγύμνωσα από ότι πράγματα μέσα του μου ανήκουν,και κάναμε μαζί το τελευταίο δρομολόγιο.
Μετά τις δουλειές πήρα τον αντιπρόσωπο του νέου μου αυτοκινήτου και μου είπε ότι όλα είναι εντάξει και είναι ζήτημα λίγων ωρών να του φορέσουν τις πινακίδες.
Αμέσως πήρα τον αγοραστή του "Αετού" μου και του λέω ότι μπορώ πλέον να του τον δώσω. Πηγαίνει αμέσως στη τράπεζα. Μου φέρνει τα λεφτά. Του ζητάω να πάμε μαζί με το αυτοκίνητο μέχρι το σπίτι μου, να με αφήσει εκεί και να του παραδώσω τα κλειδιά και το αυτοκίνητο. ...έτσι και έγινε.

....του λέω δυο τρία τελευταία πράγματα, δίνουμε τα χέρια και του παραδίνω τα δύο κλειδιά που έχω και το αυτοκίνητο.
...ακούω για τελευταία φορά την μηχανή του που παίρνει μπροστά... δεν κοιτάω πίσω καθόλου. Ο ήχος σβήνει πίσω μου στη στροφή καθώς ανεβαίνω τα σκαλιά με το ασανσεράκι...

Αντίο "Ασημένιε Αετέ"-πιστέ μου φίλε. Εύχομαι να σε χαρεί αυτός που θα σε πάρει!

....σπίτι...Κλασσική μουσική και lounge επιλογές για χαλάρωμα περιμένοντας το τηλεφώνημα για να παραλάβω το νέο μου αυτοκίνητο μιάς νέας εποχής, αφήνοντας πίσω μου με αναμνήσεις την παλιά.....

Τρίτη, Μαΐου 22, 2007

Το τέλος του Ασημένιου Αετού

Σαν οδηγός ένα ΑμεΑ δεν έχει καμία σχέση με τους ελληνάρες οδηγούς του Σαββατοκύριακου. Δεν ευλογάω τα γένεια μας αλλά πως να το κάνουμε, άτομα σαν και μένα που και για την πιό μικρή διαδρομή χρησιμοποιούν τις τέσσερις ρόδες, μόνο τέτοιοι οδηγοί δεν θα μπορούσαν να είναι.
Σε μιά τέτοια περίπτωση φυσικά, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το αυτοκίνητο αντικαθιστά τα πόδια, και η αίσθηση ελευθερίας που προσφέρει ακόμα και αν δεν οδηγείται από τον ίδιο ΑμεΑ, είναι πολύ μεγάλη!
Λίγο μάλιστα συναισθηματικός να είσαι, πάει... δένεσαι και συναισθηματικά μαζί του. Και δεν μιλάμε συναισθηματισμό του στυλ να κάθομαι να το γλύφω και να το καθαρίζω κάθε λίγο και λιγάκι, όπως κάνουν μερικοί,....όοοχι εδώ έχω μιά άλλη φιλοσοφία, και σχέση. Ενυπάρχει η σχέση του cowboy με το άλογό του...αυτός που το περιποιείται και το προσέχει να μην του λείψει τίποτα αλλά όταν χρειαστεί έχει την απαίτηση να τον βγάλει ασπροπρόσωπο στα δύσκολα, να πετάξει να καλπάσει!! Γιά μένα δεν έχει σημασία πόσο σκόνη και λάσπη έχει το αυτοκίνητο πάνω του. Εφ'όσον χρησιμοποιείται, πρέπει να έχει. Το μέσα του όμως....αυτό που δεν φαίνεται... είναι όλα τα λεφτά. Μιλάμε για το μοτέρ, την καρδία του και κατ'επέκταση την συντήρησή του.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια το οδηγώ το τέταρτο αυτοκίνητο στην οδηγική μου, σχεδόν 30χρονη ζωή, ένα HONDA CIVIC 1500 AUT 115HP VTEC Ειδικά τότε το είχα διαλέξει πιό πολύ για την μηχανή του και για την αγριάδα των 115 αλόγων στριμωγμένα σε 1500 κυβικά.
Μετά ήταν και αυτό το σουλουπάκι με το μακρύ μπροστινό καπώ και τα λοξά πλάγια προς τα πίσω φώτα του που έδιναν την εντύπωση αρπακτικού πουλιού. Οχι τυχαία το ονόμασα και λόγω του χρώματός του Silver Eagle.
Μπορώ να πω ότι ο "Ασημένιος Αετός" μου ποτέ δεν με πρόδωσε!! Πάντοτε έτοιμος να ανταποκριθεί στις πιό άγριες προκλήσεις, κάτω από σκληρές οδηγικές συνθήκες δρόμου και καιρού σε Ελλάδα και Ευρώπη, σε ψηλές και χαμηλές θερμοκρασίες. Στο δρόμο τραίνο!! Και στην οικόνομία αποδείχτηκε πολύ φιλικό στη τσέπη μου.
115000 χλμ, κόντευαν οκτώ χρόνια, στα χέρια μου και πολλές φορές αναρωτιόμουν τι άραγε και ποιό αυτοκίνητο θα με έκανε να αλλάξω τον αετό μου. Το μοτέρ του νεανικότερο από ποτέ, φαίνεται ότι τώρα στρώνει!!, άντε κάποια στιγμή να του έκανα ένα φρεσκάρισμα στο χρώμα του και βλέπαμε.
Από μηχανικής πλευράς και σαν σουλούπι να λέω την αλήθεια δεν με ικανοποιούσε κάτι νέο υπερβολικά. Κάπως μου είχαν τραβήξει την προσοχή τελευταία το PASSAT VW, το PEGEUT 407, και η καινουργια SKODA OCTAVIA. Αλλά μέχρι εκεί.

Στην τελευταία έκθεση αυτοκινήτων στο παλίο αεροδρόμιο του Ελληνικού πήγα να δω αυτά τα αυτοκίνητα και να δώ πώς κινόυνται οι νέες γραμμές και τεχνολογίες στα νέα μοντέλα. Οσα αυτοκίνητα έχω αλλάξει μέχρι τώρα το έχω κάνει στα οκτώ με δέκα χρόνια, παρ'όλο το συναισθηματικό δέσιμο, για να πιάσουν κάποια μεταπωλητική αξία, αλλά και έπειτα από ένα κλικ που σε κάνει ισχυρά να πάρεις την απόφαση να πουλήσεις.
Αυτό το κλικ έπαθα και στην έκθεση πριν περίπου δύο εβδομάδες.

Τις τελευταίες τρεις μέρες είχα ένα διαρκές πηγαινέλα από Υπουργείο, σε Τελωνείο Αθηνών και μετά, σε Τελωνείο Πειραιά, και τέλος σήμερα το πρωί πάλι στο Υπουργείο, από όπου πήρα εντέλει την νέα άδεια (μη αναπηρική αυτή την φορά) αφού αποφάσισα να αποχαρακτηρίσω τον Αετό από αναπηρικό.
Δεν θα πω τον λόγο που έκανα αυτό, απλά προς το παρόν θα πω ότι οδηγώ τον Ασημένιο Αετό μου, τα τελευταία μας χιλιόμετρα μαζί, απρόσωπος, χωρίς πινακίδες (τις πήρα και δεν του τις φόρεσα, ...άσε να το κάνει αυτός που μου έδωσε την προκαταβολή σήμερα ,το νέο αφεντικό), και που συμφώνησε να μου το αφήσει μέχρι να πάρω την Παρασκευή το καινούργιο (άλογο), ώστε να μπορώ να μετακινούμαι.

σας αφήνω λίγο στην αγωνία, τι μου έκανε αυτό το κλικ, και προχώρησα στο χωρισμό του "Ασημένιου Αετού" μου.
υπομονή μέχρι το επόμενο ποστ.....

Σάββατο, Μαΐου 19, 2007

και λίγη οικολογία που μας αφορά όλους, είτε το θέλουμε, είτε όχι...
μπείτε στο www.ecoweek.gr
και ενημερωθήτε για τον λόγο δημιουργίας του, για το πώς μπορείτε και πού, να δείτε το βραβευμένο με όσκαρ ντοκυμαντέρ του Al Gohr "An inconvenient truth" αλλά και πολλά χρήσιμα για την ανακύκλωση

Ο εχθρός

πριν από λίγα χρόνια ένας επιστολογράφος του περιοδικού του Βρετανικού Ιατρικού Συλλόγου, έκανε την ακόλουθη πρόταση:

"...πιστεύω πως κάθε φοιτητής που ετοιμάζεται να γίνει γιατρός, πρέπει να καθίσει, για μερικές μέρες, να του πάρουν αίμα από τη φλέβα αδέξιοι νοσηλευτές ,ή γιατροί, να του περάσουν μιά ή δύο φορές ένα σωλήνα από τη μύτη στο στομάχι, να τον υποβάλλουν σε κολονοσκόπιση, βαριούχο υποκλισμό και την κατάλληλη προετοιμασία του εντέρου και ίσως να μείνει μια ή δυό νύχτες, στο νοσοκομείο, καθηλωμένος με έναν ορό στο χέρι στα χέρια βιαστικών και αδιάφορων γιατρών και νοσηλευτών"

Μπορεί το προτεινόμενο μέτρο να φαίνεται υπερβολικό. η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο τρόπος εκπαίδευσης των φοιτητών της Ιατρικής τους οδηγεί συχνά στη διαμόρφωση μιάς αντίληψης για το ιατρικό έργο παρόμοια με την αίσθηση που έχει ένας ακτινολόγος, όταν εξετάζει έναν άρρωστο: παρατηρεί με ενδιαφέρον την εικόνα του αρρώστου, όπως την αναπαριστάνει η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, αλλά δεν έχει καμία οπτική επαφή με τον ίδιο τον άρρωστο.

διαβάστε ένα υποθετικό αφήγημα που δέν απέχει καθόλου απ΄'την πραγματικότητα.Εχει ενδιαφέρον γιατί μπορέι να έχουμε νοιώσει και εμείς κάποτε έτσι ή κάποιοι δικόι μας άνθρωποι...

Ο Εχθρός
Το γκρίζο χειμωνιάτικο πρωινό φως έμπαινε απ'το παράθυρο στο θάλαμο.Ετσι, όταν άνοιξε τα μάτια του μπόρεσε να διακρίνει όλα τα γνώριμα μισητά αντικείμενα: το κομοδίνο από φορμάικα, την πολυθρόνα με το ξηλωμένο πλαστικό μαξιλάρι, την κρεμασμένη συσκευή του ορού. Θα ήθελε να μπορούσε να βυθιστεί ξανά στον ανήσυχο ύπνο του. Να μπορούσε να αποφύγει τη χοντρ;h νοσοκόμα με την ένεση, τη γριά καθαρίστρια με το βρώμικο σφουγγαρόπανο, τον ανόητο γιατρουδάκο με το πιεσόμετρο. Μα πιό πολύ θα ήθελε να μπορούσε να αποφύγει την αναπόφευκτη καθημερινή συνάντηση με εκείνον. Εκείνον που θα έμπαινε πάλι στον θάλαμο, φρέσκος, ζωηρός, χαμογελαστός, με την πρωινή υρωδιά απ'το ακριβό after shave. που θα έσκυβε για μιά ακόμα φορά καλοσυνάτα να του κάνει την ίδια άσκοπη ερώτηση
"Πώς τα πάμε σήμερα?"
Που θα τον έβαζε να καθίσει, να ανασάνει, να βήξει, να πλαγιάσει. Που θα μελετούσε με εμβρίθεια στο φως τις ακτινογραφίες του. Αυτές που του είχαν βγάλει χθες ταπεινόνωντάς τον στον ψυχρό θάλαμο του ακτινολογικού.
όταν τον πρωτογνώρισε του είχε φανεί συμπαθητικός. Είχε χαρεί μάλιστα, που του είχε δέιξει τόσο ενδιαφέρον. Του έκανε τις κατάλληλες ερωτήσεις, τον εξέτασε προσεκτικά και για πρώτη φορά στη μακροχρόνια αρρώστια του τον είχε κάνει να νοιώσει ελπίδα.
Τον πρώτο καιρό περίμενε με λαχτάρα την καθημερινή του επίσκεψη. Περίμενε να νοιώσει ξανά αυτό το συναίσθημα ασφάλειας, αυτό το φτερούγισμα αισιοδοξίας της πρώτης φοράς. Κατόπιν άρχισε σιγά-σιγά να συνειδητοποιεί πως την απεχθανόταν αυτή την πρωινή επίσκεψη. Αρχισε να καταλαβαίνει πως αυτό τον άνθρωπο τον μισούσε.
Τον μισούσε γιατί του είχε γεννήσει ψεύτικες ελπίδες. Τον μισούσε γιατί τον είχε εξαπατήσει με την αυτοπεποίθηση που έδειχνε. Ολα αυτά τα διπλώματα, η μετεκπαίδευση στο εξωτερικό, η φήμη δεν βοηθούσαν σε τίποτα. Το έβλεπε κάθε μέρα και πιό καθαρά πως δεν μπορούσε να περιμένει καμιά βοήθεια απ'αυτόν. Μα πάνω απ'όλα τον μισούσε επειδή εκείνος ήταν υγιής, φτασμένος,γοητευτικός-προικισμένος με όλα αυτά τα χαρίσματα που είχε ο ίδιος πριν αρρωστήσει...

από το άρθρο του Θ Μουντοκαλάκη, καθ.Παθολογίας του Παν.Αθ. για το περιοδικό PharmaNews

Τρίτη, Μαΐου 15, 2007

Πώς λέγεται παιδί μου?....

Γιά φέρε το λεξικό Μπαμπινιώτη παιδί μου...
Πως λέγεται η εισβολή σε άλλο κράτος? Ανθρωπιστική επέμβαση.
Ο αρχηγός του άλλου κράτους? Δικτάτορας.
Η δύναμη εισβολής σε άλλο κράτος? Αποτρεπτική δύναμη
Οι δυνάμεις Νατοικής επέμβασης? Αμυντικές δυνάμεις
Ο βομβαρδισμός αμάχων?Παράπλευρες απώλειες
Το αντάρτικο σε κατεχόμενη χώρα? Αλ Κάιντα
Η επιβολή στρατοκρατικών μέτρων στις χώρες της συμμαχίας? Μέτρα κατά ασύμμετρης απειλής.
Η αντιπυραυλική ζώνη?Πύραυλοι επίθεσης κατά, Ρωσίας, Ιραν, Ιρακ, Κίνας και φούφουτου...

Μπράααβο παιδί μου. Αριστα είκοσι, και στα μυαλά μηδέν!....

Ο Τετράδης έγραψε πάλι στην Κυριακάτικη Ελ/τυπία

Κυριακή, Μαΐου 13, 2007

The dead girl


Χθές ήταν μία ανιαρή βραδυά. Θέλαμε να βγούμε έξω μόνο και μόνο για να αποφύγουμε το κόλλημα με την Eurovision και την Σαρμπελο-γειασουΜαρωμάνια.
Δεν παιζει και σημαντικά έργα τελευταία (δηλαδή, πάντα βρίσκεις σινεφιλ έργο να δεις αλλά που πρόσβαση για μένα-να μη λέμε την πίκρα μου πάλι και γίνομαι βαρετός).
Πάντως μου είχε κάνει κλικ ένα μόνο, διαβάζοντας κριτικές. Μου αρέσουν και οι ιστορίες που η μία πλέκεται και επηρεάζει την άλλη. Κοινωνική σκληρή πραγματικότητα, γηίνοι καθημερινοί χαρακτήρες και τέτοια.
Πάμε? Πάμε

Λοιπόν
Η ιστορία ξεκινάει με την βαρεμένη που την βρήκε και καταλήγει με τη φευγάτη που δολοφονήθηκε λίγο πριν πάει να συναντήσει την μοίρα της.
Στο ενδιάμεσο άλλες ιστορίες της πίκρας και την παρακμιακής κοινωνικής αμερικανικής πραγματικότητας, και ο σκηνοθέτης να προσπαθεί να μας μπάσει στο puzzle των ιστοριών, Λές άσε να δούμε πού το πάει στο φινάλε, αλλά το φινάλε είναι ένα shut off και ένα σκηνοθετικό cut, που λές: "Ωραία τα είδα όλα παρακολούθησα όλους τους ήρωες από κοντά και αριστοτεχνικά, Ομως τί? Ολα αυτά για τί? Τι θέλει άραγε να μας αφήσει να θυμόμαστε ? Αν σας αρέσει το είδος και το στυλ πάντως δεν σας αποτρέπω.
Low budget προσπάθεια με δευτεροκλασάτους ηθοποιούς που παίζουν πολύ πειστικά πάντως και αν μη τι άλλο σε κάνουν να μπεις στο πετσί τους.
Αυτά.

Φεύγουμε
Αντε να πάμε για κανά ποτάκι. Εξω καλή μουσική, και πάνω που χαλαρώνουμε, κόβουν τη μουσική και από το Summer Wine που απολάμβανα, νάσου η Μαρία να τη χαιρετάει ο Σαρμπέλ από τη Φινλανδία. Ηταν η στιγμή που έκανε τα κουνήματά του και έπρεπε όλη η Ελλάδα όπου και νάμασταν να τον ακούσει.
Ευτυχώς μόνον αυτόν
Φευγοντας, άλλα μπαράκια είχαν καταργήσει την μουσική και έπαιζαν από τηλεόραση Eurovision.
Δεν το καταλαβαίνω αυτό με τις τηλεοράσεις σε χώρους διασκέδασης.
Αυτός που θέλει να βγει έξω ΔΕΝ θέλει να βλέπει τηλεόραση. Είναι απλό. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!! Αν ήθελε θα καθόταν σπίτι του.
Είναι απλό. ΕΛΕΟΣ !!!

Παρασκευή, Μαΐου 11, 2007

Το πρόγραμμα της Autonomia Expo (κρατήστε το, τυπώστε το, μοιράστε το)

Εφθασε η ώρα της και πραγματικά ανυπομονώ να πάω και τις τρεις μέρες όχι τόσο γιατί ανήκω στο χώρο, όσο για το ότι δεν θα είναι απλά... μιά ακόμα έκθεση. Θα είναι μία γιορτή από την αναπηρία, για την αναπηρία και προς όλους τους σύγχρονους ορθά σκεπτόμενους πολίτες.
Εκτος των εκθετηρίων θα έχει και πολιτιστικό αλλά και επιστημονικό ενδιαφέρον όπως φαίνεται και στο πρόγραμμα που κοπιάρω από το site. Γιά περισσότερα μπείτε κλικάροντας στο logo που υπάρχει στο περιθώριο. Ισως βρεθούμε εκει για πρώτη φορά. Γιατί όχι...


Πρόγραμμα εκδηλώσεων στην Autonomia EXPO

Δημοσιεύθηκε στις: 6/5/2007 στις κατηγορίες Autonomia 2007, Εκθέτες, Greek, Επισκέπτες

Στην Autonomia EXPO θα συμβούν και παράλληλες εκδηλώσεις και σεμινάρια. Προς το παρόν τα σεμινάρια που έχουν καθοριστεί έχουν ως εξής:

Παρασκευή 18 Μαίου 2007:

11 πμ έως 1 μμ: Ημερίδα με θέμα «αθλητισμός και σπορ για την k@v*a τους» ;-) γίνεται από τους καθ’ ην αρμόδιους.

5 μμ έως 7 μμ: Ημερίδα με θέμα «Σεξ και αναπηρία» με αναφορές στο σεξ όπως αυτό συμβαίνει ύστερα από την εμπειρία της αναπηρίας. Αναφοράς θα υπάρξουν για το επιβοηθούμενο σεξ, τους σεξουαλικούς βοηθούς, τα προσπελάσιμα σεξουαλικά βοηθήματα, τα φαρμακευτικά σκευάσματα, τις σεξουαλικές θεραπείες, το σεξουαλικό υποκατάστατο, τον ρόλο της πορνείας, την ομοφυλοφιλία αλλά και οτιδήποτε άλλο αφορά τους εραστές και τις ερωμένες που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας και τους συντρόφους τους.

7 μμ έως 9 μμ: Το χορευτικό συγκρότημα ΔΑΓΙΠΟΛΗ.

Σάββατο 19 Μαίου 2007:

10 πμ έως 2 μμ: Σκλήρυνση κατά πλάκας: που είμαστε, πού πηγαίνουμε και τι μπορούμε να περιμένουμε από την ιατρική, την έρευνα και την τεχνολογία. Κορυφαίοι επιστήμονες θα αναφερθούν σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την σκλήρυνση κατά πλάκας, τα νέα φάρμακα, τις θεραπείες με τα βλαστοκύτταρα, αλλά και θα απαντήσουν ακόμη και στα πιο δύσκολα ερωτήματα. Στο πλαίσιο της ημερίδας θα γίνει η πρώτη παρουσίαση του νεοϊδρυθέντος συλλόγου ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας που στην ουσία είναι ο διοργανωτής της ημερίδας.

5 μμ έως 7 μμ: Αισθητηριακή Ολοκλήρωση και Πολυαισθητηριακά Περιβάλλοντα
Η χρήση τους στην κλινική πράξη. Ομιλητές: Ελίζα Μάγκλαρη, Εργοθεραπεύτρια, Σοφία Αραμπατζή, Ψυχολόγος, Κων/νος Μπαδάνης, Εργοθεραπευτής, Κων/νος Βελίκος, Εργοθεραπευτής.

7 μμ έως 9 μμ: Oμάδα χορού ΛΑΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ: Επτά άντρες και γυναίκες με αναπηρία, συναντώνται με επτά επαγγελματίες χορευτές. Ο χορογράφος Κωνσταντίνος Μίχος τους οδηγεί να χορέψουν όλοι μαζί στην παράσταση της ομάδας χορού Λάθος Κίνηση με τίτλο “Εξολοθρευτής 14″, η οποία θα παρουσιαστεί το Σάββατο 19 Μαϊου στις 7 μμ.

Κυριακή 20 Μαίου 2007:

11 πμ έως 1 μμ: To Find the Right Position. Σωστή Επιλογή Στάσης Σώματος. Ομιλητής: Carsten Dittmann, Ορθοπεδικός Μηχανικός, της Ortho Team 4 All (Γερμανία).

4 μμ έως 6 μμ: Tο Βιωματικό Εργαστήριο Χορού “fotosoma”, με την παρουσία πολλών φωτογραφιών, διοργανώνεται από την VSA Hellas (Εταιρεία Καλλιτεχνικών Προγραμμάτων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) σε συνεργασία με την Ομάδα Χορού ΑγγελόΣκονη και με το Εργαστήρι Φωτογραφίας της ΑΣΚΤ (Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών). Το βιωματικό εργαστήρι χορού με θέμα την «σχέση της κίνησης του σώματος και της φωτογραφίας» καλεί όλους να συμμετέχουν σε αυτό. Όποια και να είναι η χορευτική ή η φωτογραφική σας εμπειρία ελάτε να δοκιμάστε. Μόνη προϋπόθεση η καλή διάθεση.

7 μμ έως 9 μμ: Η χορευτική ομάδα Φυγείν Αδύνατον της Νατάσας Αρέθα θα παρουσιάσει την παράσταση «Συναντήθηκαν τυχαία». Το χοροθέατρο ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ είναι μία χοροθεατρική ομάδα που επικεντρώνεται στην έρευνα και την ανακάλυψη νέου δραματολογικού και κινησιολογικού λεξιλογίου σε συνδυασμό με άλλα εκφραστικά μέσα (θέατρο, μουσική, βίντεο, εικαστικά), έχοντας στις μέχρι τώρα παραγωγές της ως βασικό της πυρήνα άτομα με κινητικά προβλήματα και ιδιαίτερη φυσική κινησιολογία λόγω σωματικής αναπηρίας.



Πέμπτη, Μαΐου 10, 2007

Μην κάνετε αυτή τη συνταγή

Συνταγή που δεν πρέπει εσείς να κάνετε
μα πρέπει να ξέρετε πως κάποιοι την κάνουν

1 κουτακιά σούπας ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΤΗΤΑ
2 φλυτζάνια του τσαγιου ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟ
1 φλυτζάνι του τσαγιού ΚΑΠΑΤΣΟΣΥΝΗ
2 κουταλιες σούπας ΩΧΑΔΕΡΦΙΣΜΟ
ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ όσο πάρει
Σταγόνες ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βάζουμε στο Blender της επιχειρηματικότητας τον καιροσκοπισμό.
Χτυπάμε στην μεσαία ταχύτητα προσθέτοντας την καπατσοσύνη και την επιτηδειότητα, μέχρι το μίγμα να γίνει λείο και ομοιογενές.
Προσθέτουμε τον Ωχαδερφισμό μέχρι να απορροφηθεί
Τελειώνουμε το μίγμα προσθέτοντας Αδιαφορία (για περιβάλλον κλπ), όσο πάρει.
Ψήνουμε στον φούρνο της πλάτης των άλλων προσωπικό, προμηθευτές, δημόσιο) σε χαμηλή θερμοκρασία (μή μας καεί το γλυκό)

σερβίρουμε στο δίσκο της εργατικότητας γαρνίροντας με φυλλαράκια τιμιότητας και άχνη ενδιαφέροντος για τους άλλους

Καλή αποτυχία!!
8:2,3,18,21,s4

Παρασκευή, Μαΐου 04, 2007

Kranjska Gora.

Πέρσι ήταν στο Terme (Θέρμες) Lasko, φέτος ήταν η σειρά της Kranjska Gora.
Το 2006 εγώ και η αετίνα μου είχαμε μείνει με ανοικτό το στόμα με την ομορφιά της χώρας αυτής. Της χώρας που διατηρεί την οργάνωση, τον χαρακτήρα και την ομορφιά της Αυστρίας, αλλά και το Βαλκάνιο ταπεραμέντο. Μιλάμε φυσικά για τη Σλοβενία, παλιό προτεκτοράτο της Αυστροουγγρικής κυριαρχίας πριν συμπεριληφθεί τελικά στο μόρφωμα της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας του Τίτο.
Στο Lasko με τις Θερμές πηγές και τα ιαματικά λουτρά, μέσα σε μιά πανέμορφη κοιλάδα μας πρόσφεραν κατάλυμα σε κέντρο όπου είχε όλες τις ανέσεις για ΑμεΑ, εξαιτίας του ότι ήταν ειδικό να δέχεται και άτομα με αναπηρίες και μεγάλης ηλικίας, σαν πελάτες. Μεγάλη επιτυχία τότε το τουρνουά. Ολοι φύγαμε ενθουσιασμένοι. Από τις συνθήκες διαμονής μέχρι τη διοργάνωση των αγώνων. Τότε όλοι εκεί μιλούσαν πόσο σημαντικό θα ήταν για αυτούς το νέο μεγάλο στοίχημα, η διοργάνωση του πανευρωπαικού στην άλλη τοποθεσία που μας έλεγαν ότι ήταν ακόμα πιό όμορφο σαν μέρος, αλλά και με καλύτερες συνθήκες διαμονής και αγώνων. Αναρωτηθήκαμε, "μα καλά! πόσο πιό καλύτερα μπορεί να γίνουν οι αγώνες, και σε πόσο πιό όμορφο μέρος!!"
Ηξεραν τι μας έλεγαν, και τι πράγμα είχαν στο νού τους.Αν πρόκειται να μαζέψεις γύρω στους 300 αθλητές από όλη την Ευρώπη και να κάνεις μιά πρόβα τζενεράλε για το μεγάλο Πανευρωπαικό τουρνουά του Οκτωβρίου, πρέπει να τους δώσεις το κάτι παρά πάνω, από αυτό που έχεις ήδη προσφέρεις στο Lasko. Και αυτό δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο από το χιονοδρομικό της μικρής κωμόπολης Kranjska Gora, μία ανάσα από τα Αυστριακά σύνορα, και το Villach αλλά και το Klagenfurt.

Πέρσι είχαμε πάει στο Lasko με το αυτοκίνητο μέσω Ιταλίας, έχοντας κατά νου να γυρίσουμε και λίγο ώστε να γνωρίσουμε και την ευρύτερη επαρχιακή περιοχή.
Μαγευτική χωρίς αμφιβολία. Βάλαμε από τότε την Σλοβενία και τους κατοίκους στην καρδιά μας, και τοποθετήσαμε την μικρή αυτή χώρα στους μελλοντικούς μας τόπους για διακοπές. Από πέρσι τέτοια εποχή συναλάσσονταν και με ευρώ, εν'όψει της νομισματικής τους ένταξης τον Ιανουάριο φέτος. Ετσι οι κάτοικοι να έχουν πλήρως εξοικειωθεί με το νέο νόμισμα. Θυμάμαι δεν χρησιμοποίησα σχεδόν καθόλου τοπικό νόμισμα. (εμείς εδώ περιμέναμε να ενταχθούμε κάναμε τις στρογγυλοποιήσεις πάντα προς τα πάνω, χάσαμε τα αυγά με τα πασχάλια μας, (και δεν ξέρουμε αν θα τα ξαναβρούμε) .
Εμένα φέτος μου φάνηκε ακόμα πιό φθηνά από πέρσι (μπορεί και να είναι ψευδαίσθηση δεν ξέρω, αλλά καφές διπλός εσπρέσο κάτι λίγο πάνω από ένα ευρώ και όλα τα υπόλοιπα να παίζουν με τα μεταλλικά νομίσματα κίτρινου χρώματος, έ! ίσως και να μην είναι τελικά)

Και έτσι με τις ωραίες αναμνήσεις μπαίνουμε και φέτος στη Σλοβενία, (και στην Kranjska Gora) όχι όπως βλέπετε στη φωτογραφία ,βέβαια, αλλά με τον τρόπο που θα περιγράψω παρακάτω......αεροπλάνο ανταπόκριση μέσω Γερμανίας για Λουμπλιάνα, μ'ένα μικρό σκαφάκι της Σλοβένικης αεροπορικής, της ADRIA. Πανέμορφη η πόλη από ψηλά, μέσα στο πράσινο, το ίδιο και το αεροδρόμιο, που μοιάζει σαν ξενοδοχείο. μικρά καφέ μπροστά στην είσοδο σε καταπράσινο περιβάλλον, και αν δεν ήταν ο πύργος ελέγχου δεν θα παίρναμε χαμπάρι ότι επρόκειτο περί αεροδρομίου.
...έξοδος, κοιτάμε δεξιά αριστερά αλλά δεν προλαβαίνουμε και κάποιος μας έχει ήδη αρπάξει και μας οδηγεί προς το ειδικό πουλμανάκι που μας περιμένει, εμένα, την αετίνα μου και ένα Σουηδό παληκάρι που έρχεται μόνος του ξέχωρα από τους υπόλοιπους Σουηδούς.

...αυτόν που φαίνεται στην φωτογραφία στην τελετή απονομής όπου πήρε το χάλκινο μετάλλιο πίσω από τον Βρετανό James Rawson και τον Σέρβο Zlatko Kesler

70 χιλιόμετρα πανέμορφης διαδρομής μας περιμένουν μέσω από κουκλίστικα χωριά, προς τα Αυστρο-Σλοβενικά σύνορα (στην ουσία μία βουνοκορφή μας χώριζε από εκεί που μέναμε. Είναι παντού φανερό ότι η Σλοβενία είναι ένα μικρό κράτος (δεν πρέπει να ξεπερνά τα 3 εκατομ.) που παράγει κτηνοτροφία μικρές βιοτεχνίες και έναν πολύ καλά αναπτυσσόμενο τουρισμό, στα πρότυπα της Αυστρίας, δηλαδή προσέχουν και δείχνουν τον φυσικό πλούτο και την ομορφιά που διαθέτουν. (όχι όχι , μην κάνετε καμία σύγκριση τώρα... )
...μετά από περίπου τρία τέταρτα, βγαίνουμε από τον κεντρικό δρόμο, και σε λίγο μπαίνουμε στην Kranjska Gora.
Μικρό οργανωμένο χωριό, πολύ τουριστικό, στις παρυφές ενός πολύ καλά οργανωμένου, χιονοδρομικού. (τηρουμένων των αναλογιών, ας πούμε ότι βρεθήκαμε σε κάτι ανάλογο της Αράχωβας, αλλά πολύ πιό κοντά στις πίστες. Τώρα αν θα μπορούσε η Αράχωβα να φιλοξενούσε ένα τέτοιο γεγονός αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο που σηκώνει πολύ, μα πολύ συζήτηση)
Από την πρώτη στιγμή και μέσα από το πουλμανάκι καταλάβαμε ότι κάτι σημαντικό γινόταν εκεί πέρα. Πανό κρεμασμένα στην είσοδο της μικρής πόλης, καροτσάκια να κυκλοφορούν στους δρόμους, άνθρωποι με πορτοκαλί στολές (εθελοντές) να μας χαιρετούν με χαμόγελο. Απίστευτο συναίσθημα να νοιώθεις ότι είσαι στο επίκεντρο των γεγονότων πριν καλά καλά κατέβεις από το λεωφορείο.
Μόλις κατεβήκαμε, μας παρέλαβαν αμέσως οι "πορτοκαλί" και μας οδήγησαν στην γραμματεία υποδοχής, ένας τεράστιος χώρος σκεπασμένος με τέντα, όπου όπως μάθαμε προορίζονταν και για την τελετή και το πάρτι λήξης, το τελευταίο βράδυ με τις απονομές. Πήραμε ότι χρήσιμο έντυπο υλικό, καρτελάκια με το νούμερο του αθλητή, καθώς και οδηγίες για το σε ποιό ξενοδοχείο θα μέναμε. Σημειωτέον ότι για τόσα άτομα, χρησιμοποιήθηκαν τρία ξενοδοχεία στη σειρά του ίδιου δρόμου,υπερπολυτελείας, και με όλες τις σύγχρονες ανέσεις.

Το κλειστό των αγώνωνβρισκόταν σε περίπου ίση απόσταση από τις τρεις διαμονές (250-300 μέτρα), και παρ'ότι υπήρχαν καθ'όλη την διάρκεια της ημέρας διαθέσιμα οχήματα ανά 15 λεπτά να μας μεταφέρουν προς και από, όλοι σχεδόν προτίμησαμε να καλύπτουμε την απόσταση μόνοι μας, απολαμβάνοντας τον ωραίο καιρό και την διαδρομή μέσα στο χωριό με τα ωραία σπίτια τις γωνιές και τα καφέΠρώτη αγωνιστική μέρα, και ξεκινήσαμε με το open (knock out παιχνίδια από όλες τις κατηγορίες, οι οποίες για τους καροτσάτους είναι πέντε, ανάλογα με την βαρύτητα της αναπηρίας-πέντε και για τους όρθιους με ανάλογη διαβάθμιση) ,και κληρώνομαι να παίξω με έναν Ούγγρο τον Barabas Balasz τον οποίον είχα αντιμετωπίσει το 2005 στο πρώτο τουρνουά εξωτερικού που είχα λάβει μέρος, στη Βουδαπέστη, και φυσικά τότε με είχε διαλύσει. Θυμάμαι, τότε σε εκείνο το τουρνουά ήμουνα γιά όλους σάκος του μποξ. (Πάλι καλά που δεν εγκατέλειψα από τότε). Είχα εντυπωσιαστεί από τον Barabasz τότε, αλλά τώρα έχω να πω ότι δεν είναι κάποιος εντυπωσιακός παίχτης, είναι απλά ένας καλός παίχτης. Παίξαμε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι το οποίο έχασα αλλά κρινόμενο σε μικρές λεπτομέρειες όπως αποδέιχτηκε και όπως συζητήσαμε οι δυο μας

...σαν καλά φιλαράκια, μετά... (στην αποχαιρετιστήρια βραδυά)Η παρατήρηση του λοιπόν είχε να κάνει όχι τόσο στην τεχνική μου όσο στο ότι και τα δύο λάστιχά μου είναι πολύ γρήγορα και επιθετικά, έτσι ώστε όταν ο αντίπαλός μου παιρνει επίθεση δυσκολεύομαι πολύ να γυρίσω σωστά τη μπάλα στο τραπέζι, και έτσι χάνονται εύκολα πόντοι. Μου λείπει δηλαδή κατά κάποιον τρόπο το αμυντικό κοντρόλ.
Ενδιαφέρουσα άποψη και παρατήρηση την οποία μετέφερα χθές στον προπονητή μου και αποφασίσαμε να κάνουμε μιά αλλαγή στο ένα λάστιχο κάνοντας το λίγο πιο αργό. (Την ίδια άποψη επιβεβαίωσαν και άλλοι αθλητές όταν τους την ανέφερα κατά την διάρκεια του τουρνουά.)

Ετσι λοιπόν νωρίς τελείωσε αγωνιστικά η πρώτη μέρα και από το μεσημέρι και μετά
ήμασταν ελεύθεροι.
Μετά λοιπόν το μεσημεριανό και αφού ο καιρός ήταν υπέροχος, τι καλύτερο για περπάτημα και μιά μικρή εξερεύνηση. Ακολουθήσαμε τον δρόμο που οδηγεί έξω από το χωριό και καλύψαμε μιά απόσταση τουλάχιστον δύο (απολαυστικών) χιλιομέτρων. Οικογένειες έκαναν πικ νικ δίπλα στο ρέμα που θα δείτε παρακάτω, ηλικιωμένοι έκαναν τον υγιεινό τους περίπατο, νεοι με roller skateboards....παιδάκια με τα ποδηλατάκια τους (φυσικά στον ειδικό παράλληλο παράδρομο)
αυτό είναι το ποταμάκι που κυλάει γάργαρο και πεντακάθαρο δίπλα από το χωριό, αλλά που όπως φάινεται και από την κοίτη του γίνεται ορμητικός ποταμός σε περιόδους που λειώνουν τα πολλά χιόνια. Οι όχθες του ιδανικές για πικ νικ (είδαμε) Στην κυριολεξία να το πιείς στο ποτήρι!!προχωρώντας στην άκρη του δρόμου και κάτω από τα ψηλά κωνοφόρα φωτογραφήσαμε τα παιδάκια τους που ξεκίνησαν να μεγαλώνουν στην δροσερή σκιά των γονιών τους. Δείγμα ζωής και σφρίγους του όμορφου δάσους. Υπήρχαν πάρα πολλά τέτοια γλυκά μωράλίγο πιό πάνω και πάντα παράλληλα με το ποτάμι βρήκαμε την γέφυρα που διασταύρωνε τον κεντρικό δρόμο, πέφτοντας από έναν πολύ όμορφο φτιαχτό καταρράκτη, ενώ αμέσως μετά την επόμενη στροφή του δρόμου, εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μας μιά υπέροχη λίμνημε ενοικιαζόμενα δωμάτια μπροστά στις όχθες της,και με πεντακάθαρα, το ίδιο νερά (ούτε σκουπιδάκι μέσα και έξω και γύρω γύρω, ενώ πολύς κόσμος απολάμβανε το μέρος και πολλά παιδιά έπαιζαν)...αλλά και ένα ελαφάκι άγαλμα ακριβώς μπροστά στο κύμα...νάμαι και εγώ που ζήλεψα την πόζα...Στο δρόμο της επιστροφής μιά πεντακάθαρη πηγή δίπλα στο δρόμο, που... με "καίει"με την παγωνιά της!!!Εχει προχωρήσει το απόγευμα και ώρα για καφέ. Οι Σλοβένοι αγαπούν τον καφέ, μου τό είπανε και κάτι εθελοντές, το διαπίστωσα και από τους τιμοκαταλόγους στα καφέ τους. Σουξέ βέβαια λόγω γειτονίας με την Ιταλία, έχει ο εσπρέσο.
Εκεί που κάτσαμε, κοιτάω καλύτερα και τί βλέπω!!
"Greek coffee on ice"
Ωπα λέω!! εδώ είμαστε, μάλλον πρόκειται για μιά παράφραση του φραπέ. Καλός καιρός ζεστό απόγευμα, κάτω από τον ήλιο, τραπεζάκια έξω στην ομπρελίτσα, ...παραγγέλνω.
ορίστε!!...(ένα ανακάτεμα με νερό και κοματάρες πάγου μέσα.Τουλάχιστον είχε καφέ αλλά σε λίγο που έλειωσαν τα παγάκια νέρωσαν όλα)τελικά μόνο στην Ελλάδα το φραπεδάκι μας. Οι ξένοι πρέπει να περάσει πολύς καιρός για να μάθουν ότι ο "κρύος" ελληνικός φραπέ πρέπει να χτυπηθεί και να φραπώσει:-))
ετσι που σκέφτηκα να ανοίξω μικρό καφέ στη Σλοβενία και σαν ξεκίνημα να τους φτιάχνω μόνο φραπέ, και το χειμώνα Νες (ζεστό) και να τους το δίνω να το φτιάχνουν με το κουτάλι, με τον τρόπο που τον φτιάχνουμε στο σπίτι μας. Μιλάμε για πολύ ατραξιόν.
Ενα ευρώ ο καφές και εκεί να δεις προσκύνημα!!! χαχαχα!!!

Επεσε το φως και πάμε για το βραδυνό στο ξενοδοχείο, αλλά μέσα από το πάρκινγκ του ένος από τα ξενοδοχεία πιάσαμε τις βουνοκορφές την καλύτερη ώρα της ημέρας, ενώ η θερμοκρασία πέφτει επικίνδυνα...Οι επόμενες μέρες ήταν γεμάτες, αγωνιστικά και γενικά, πέρα από το πήγαινε έλα, αγώνες ξενοδοχείο δεν είχαμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε άλλα μικρά θαύματα, δεν έλειψαν βέβαια τα καφεδάκια μας έξω στην πλατεία του χωριού και κανένα ποτό το βράδυ σε ένα πολύ ωραίο μπαράκι με ξύλο, με σύγχρονη ξένη και ντόπια ροκ.
Ετσι λοιπόν να μεταφέρω, έστω και με φωτογραφίες την δράση των αγώνων με... εμένα αναγκαστικά πρωταγωνιστή(η τελευταία αυτή φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τον Γάλλο Gael Marziou, administrator του επίσημο site και forum του ipttc (International Parolympic Table Tennis Comittee), για λογαρισμό του οποίου τις τραβηξε ανάμεσα σε πόλλες άλλες σχεδόν από όλους τους αθλητές. )οι εμπειρίες αποκτώνται, όχι μόνο όταν πάιζεις αλλά και όταν παρακολουθείς μόνος......ή με παρέα (εδώ με το φίλο μου Daniel Paine, έναν ανερχόμενο Ιταλό αθλητή)...αλλά και με τον Κροάτη τον Ivica με τον οποίο έγινε πρώτος χαβαλές κάποιες στιγμές. Τώρα μη με ρωτήσετε τι κάνει το χέρι του Ελβετού αθλητή ακριβώς δίπλα ανάμεσα στα πόδια της όμορφης φίλης του. Ισως η έκφραση του προσώπου του κάτι φανερώνει:-)))) (δίπλα ήμουνα και το είδα μετά στη φωτογραφία)Σύσκεψη με τον Ivica στο βάθος για το χιαστί ζευγάρωμα πριν το παιχνίδι teams Gre/Cro-Ger/Ger. Οι Γερμανοί συσκέπτονται σε πρώτο πλάνο με την πλάτη γυρισμένηένα δέιγμα της τοποθέτησης των αθλητών στα διπλά, από τον αγώνα Βρετανών με Σλοβάκους. Ο κάθε αθλητής σερβίρει στον χιαστά απέναντί του, και κάθε δύο σερβίς οι απέναντι αλλάζουν θέσεις, και παίρνουν αυτοί κατόπιν το σερβίς. Αφού κάνουν δύο σερβίς αλλάζουν οι άλλοι θέσεις, κοκ. Ετσι πάντα βρίσκεις τον ίδιο διαγώνια απέναντί σου αντίπαλο στο σερβίς. (μία απο τις ελάχιστες διαφορές στους κανονισμούς από τους ορθίους, αλλά δίνει άλλο ενδιαφέρον στο παιχνίδι)

Και τώρα για να κλείσω, λίγα από το βράδυ της γιορτής και των απονομών.
Ελπίζω άξιζε η καθυστέρηση και η αποχή μου αυτές τις μέρες, αλλά είχα πολύλίγο χρόνο και προτιμόυσα να ασχοληθώ αποκλειστικά με αυτό το ποστ, και με τις λεπτομέρειες του (οργάνωση και επιλογή φωτογραφιών κλπ κλπ)

...με το καλύτερο γυναικείο δίδυμο της Σερβίαςκαι με τον Zlatko Kesler μέσα στην παγκόσμια τριάδα στην κατηγορία μου (κατ.3)

Τα λέμε πιό συχνά